ΣΑΚΑΚΙ ΓΙΑ... ΓΟΥΡΙ Ο ΠΕΡΕΙΡΑ

Η κάμερα τον παίρνει από πίσω. Δεν γίνεται διαφορετικά. Επειδή ο προπονητής συνήθως είναι στραμένος προς τον αγωνιστικό χώρο. Και επειδή ο κάμεραμαν δεν μπορεί να κυκλοφορεί ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές και τους διαιτητές. Και τρώμε στη μάπα το σακάκι του Περέιρα που δεν... χωράει τον ίδιον. Τι είναι αυτό;

Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό προπονητών είναι αιχμάλωτοι δεισιδαιμονιών. Δεν αρνούνται με τίποτα το γούρι τους. Ένα τόμο ολόκληρο θα μπορούσε να γράψει κάποιος με τις προλήψεις των ανθρώπων του πάγκου. Από μόνο του το “φαινόμενο” καταδεικνύει την ακατανίκητη δύναμη του ποδοσφαίρου που δεν αισθάνεται, που δεν υπακούει στη “λογική” παραγωγή αποτελέσματος.

Σίγουρο, πανσίγουρο ματς έχει η ομάδα στην έδρα της με αντίπαλο κατώτερο. Λέω μια περίπτωση. Ο οδηγός του πούλμαν πέφτει σε διαδήλωση, αλλάζει τη συνήθη πορεία, στο γήπεδο η ομάδα χάνει. Ο προπονητής κατάλαβε γιατί συνέβη ήττα, άλλο ότι δεν θα το πει ποτέ για να μη ξευτυλιστεί. Ηττήθηκε η ομάδα επειδή άλλαξε δρομολόγιο, γι' αυτό ποτέ των ποτών το πούλμαν δεν θα περάσει από τον... καταραμένο δρόμο.

Λέμε για το σακάκι του Περέιρα. Γιατί επιμένει σε τόσο στενό ρούχο; Περίεργο. Και κοντό του είναι το σακάκι. Μήπως είναι το γούρικό του; Θα το διαπιστώσουμε στην πρώτη γκέλα του Ολυμπιακού. Τότε σίγουρα θα το αλλάξει το... γούρι του.

Διαβάστε ακόμα:

Προπονητές με στολές πυροσβέστη