Ο ΜΑΝΩΛΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΗΝ ΑΕΚ

Γιατί ο Στέλιος Μανωλάς, ένα τόσο μεγάλο όνομα του ποδοσφαίρου μας, δεν έγινε προπονητής στην ελεύθερη αγορά του πρωταθλήματος. Αυτό είναι ένα ερώτημα που μπορεί να φωτίσει το χαρακτήρα του ποδοσφαιριστή που φόρεσε στην καριέρα του μονάχα μία φανέλλα, της ΑΕΚ.

Να πεις ότι ο Μανωλάς δεν έχει αποφασίσει συνειδητά να γίνει προπονητής όταν κρέμασε τα παπούτσια του; Ασφαλώς και πήρε το βάπτισμα του πυρός στον πάγκο, με τις πιο ευνοϊκές συνθήκες. Να, όμως, που δεν προέκυψε η αναμενόμενη συνέχεια.

Ποτέ δεν έχει απομακρυνθεί από το ποδόσφαιρο ο Στέλιος Μανωλάς. Είναι τόσο σοβαρό, τόσο συγκροτημένο άτομο, γι' αυτό ίσως δεν ρισκάρει το Εγώ του, το όνομά του, την προσωπική του Ιστορία, σε αμφισβητούμενες επιλογές, σε επικίνδυνες αποστολές. Η αίσθηση της ευθύνης τον βαραίνει, τον παραβαραίνει...

Κάποιος άλλος με το ποδοσφαιρικό παρελθόν του Μανωλά, αλλά με χαρακτήρα τυχοδιωκτικό, θα άρπαζε τις ευκαιρίες. Όχι ο Μανωλάς, από τον οποίο λες και απουσιάζει δίπλα του ο κατάλληλος άνθρωπος. Εκείνος που θα του άνοιγε το δρόμο να αποκτήσει την αυτοπεποίθησή του.

Η απομάκρυνση του Πογέτ είναι το στοίχημα, ίσως το πιο μεγάλο στοίχημα του προπονητή(!) Μανωλά, του επαγγελματία και καριερίστα προπονητή, όχι του «στρατευμένου», όχι του «αεκτζή». Το στοίχημα με τον εαυτό του. Ότι μπορεί να διαχειριστεί αγωνιστικά την ομάδα. Ότι δεν τον λυγίζουν οι ευθύνες και οι υψηλές απαιτήσεις του αεκτζήδικου κόσμου, τόσο στον τελικό, όσο και στα play-off.

Διαβάστε ακόμα:

Τα 13 χρόνια είναι πολλά για την ΑΕΚ