ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΟΠΩΣ Ο ΦΟΥΣΤΕΡ
Αληθινή ιστορία. Το παπόρι πέφτει σε τρικυμία, άγρια και δολοφονική. Ο γερόλυκος και κωλοπετσωμένος καπετάνιος, βρωμόπουστας σκέτος, έκανε αυτά που μόνος αυτός μπορούσε, και τα κατάφερε τελικά. Το καράβι βγήκε αλώβητο από τη μπόρα, ουδείς από το τσούρμο χάθηκε.
Όταν ηρέμησαν τα κύματα, ένας αξιωματικός του καπετάνιου είπε σε συνάδελφό του: «Τον συχαινόμουνα τον καπετάνιο, τον παλιοχαρακτήρα, όμως τώρα τον θαυμάζω. Αυτόν τον άνθρωπο δεν τον γέννησε μάνα, τον έχεσε...».
Τι μ' ενδιαφέρει, ρε, αν είναι κάθαρμα ο καπετάνιος. Του λέω μπράβο, διότι ως αφεντικό στη δύσκολη στιγμή έδειξε την κλάση του. Αν ήταν ένας καλός άνθρωπος, όμως όχι και αντάξιος των περιστάσεων να αντιμετωπίσει το απρόοπτο, το τσουνάμι, τότε θα είχε πνίξει τους άνδρες του.
Φουστέρ, τέλος. Καιρός ήταν! Παρατράβηξε το πράμα, έξι χρόνια είναι πολλά να κρατάς έναν παίκτη που πράγματι είναι καλό παιδί, σπάνιος χαρακτήρας, αλλά όχι στο μέτρο των απαιτήσεων του Ολυμπιακού.
Η κουβέντα, βέβαια, δεν είναι προσωπική. Αφορμή μας δίνει η απόφαση της ΠΑΕ Ολυμπιακός να μην κρατήσει άλλο τον Δαυίδ. Ποια είναι η κουβέντα μας, η ποδοσφαιρική. Δεν μ' ενδιαφέρει, κύριε, στο λέω όσο πιο ξεκάθαρα και ωμά, αν κάποιος παίκτης είναι «καλό παιδί». Ευγενικό. Με υποδειγματική συμπεριφορά στα αποδυτήρια, ως επαγγελματίας δεν προκαλεί πρόβλημα με συμπαίκτες, με τον προπονητή, με τη διοίκηση.
Ας είναι αληταράς! Μ' ενδιαφέρει πόσο μετράει ως παίκτης. Πρώτα αυτό. Ας είναι αρχιτσογλαναράς. Στο παιχνίδι μέσα είναι αυτός που θέλω; Μου κάνει. Άμα ο παίκτης δίνει λύσεις στο γήπεδο, ξεσηκώνοντας τους οπαδούς μου, ΔΕΝ θα τον αρνηθώ επειδή είναι «προβληματικός» τύπος. Απεναντίας, η μαγκιά μου ως προπονητής, ως πρόεδρος είναι να τον κουλαντρίζω. Όσο γίνεται.
Είναι, λέει, καλό παιδί ο Νταβίντ Φουστέρ. Λάθος! Δεν είναι καλό παιδί, είναι πολύ καλό παιδί. Να, όμως, που αυτό δεν φθάνει στον Ολυμπιακό. Δεν είναι σωστοί, λέω εγώ, όσοι επικρίνουν τον Ολυμπιακό διότι δεν κράτησε κι άλλο ένα διαμάντι παιδί, όπως είναι ο του κατηχητικού Ισπανός.
Διαβάστε ακόμα: