ΜΕΓΑΣ ΓΛΥΠΤΗΣ ΒΟΣΚΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ

Μια ελληνική ταινία δεν γυρίστηκε για τη ζωή του Γιαννούλη Χαλέπα. Αυτό λέει πολλά. Το πιο βασικό ότι ο ελληνικός σινεμάς στο σύνολο του είναι μια ιστορία της πλάκας. Κι όμως, η ζωή του μεγαλύτερου Έλληνα γλύπτη, του Χαλεπά, προσφέρεται να κάνεις μπεστ σέλερ, τόσο στο σινεμά και στο θέατρο, όσο στο βιβλίο.

Στα 26 του χρόνια, όταν πια ολοκλήρωσε το πιο διάσημο έργο του, την «Κοιμωμένη», άρχισε να δείχνει έντονα τα πρώτα σημάδια της ψυχασθένειας του. Καμία σχέση με το θέμα του γλυπτού που βρίσκεται στον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη, στο Α΄ Νεκροταφείο. Άσχετος να ‘σαι από τέχνη, ανίδεος από γλυπτική, αντικρύζεις την Κοιμωμένη και θαρρείς ότι η πεθαμένη είναι ζωντανή. Άσε τις λεπτομέρειες του έργου, π.χ. όλες τις πτυχές στο φόρεμα της νεκρής.

Λένε ότι του στοίχισε η άρνηση να του δώσουν γυναίκα οι γονείς της αγαπημένης του, μιας Τηνιακής, πατριώτισσας. Ήταν και η τελειομανία του. Ποιος ξέρει. Τον έπιασε μανία καταστροφής, να κάνει κομμάτια τα έργα του.

Τον έστειλαν για θεραπεία, να γλυτώσει από την τρέλα, στην Ιταλία και οι μαλάκες εκεί, σε εποχή που η ψυχιατρική είναι ακόμα στα σπάργανα, του απαγόρευαν να σχεδιάζει. Η μάνα του τον πήρε στο χωριό, στην Τήνο, και επειδή κι αυτή νόμισε ότι ο γιός της σάλεψε από την αγάπη του στην τέχνη, του απαγόρευσε να ασχολείται με τη γλυπτική.

Φοβερά πράγματα. Ένας από τους κορυφαίους καλλιτέχνες της νεώτερης Ελλάδος, γίνεται «ο τρελός του χωριού» στην ιδιαίτερη πατρίδα του, και κάνει τον βοσκό σε πρόβατα.Τελικά, ένας καθηγητής του πολυτεχνείου, Θωμάς Θωμόπουλος στο όνομα, μάζεψε έργα του και τα παρουσίασε στην Ακαδημία Αθηνών. Τον βράβευσαν. Επανήλθε, στην τέχνη, όχι στα καλά του. Γελούσε χωρίς λόγο, απομονωμένος απ’ όλους, παραμιλούσε αν δεν ήταν σιωπηλός. Πέθανε το 1938, στα 87 του.

Γεννήθηκε σα σήμερα 14 Αυγούστου το 1851 στην Τήνο σε οικογένεια παραδοσιακή μαρμαρογλυπτών, που είχε υποκαταστήματα στον Πειραιά, στη Σμύρνη, στο Βουκουρέστι. Με υποτροφία της Παναγίας της Τήνου σπούδασε στο Μόναχο από τα 22 του και στα 25 έφτιαξε το εργαστήριο του στον Πειραιά. Αιώνια η μνήμη του; Κάποια από τα 150 περίπου έργα του είναι αιώνια, πάντως.

Διαβάστε ακόμα:

Τότε που το ρόπαλό του γέμιζε με αίμα