Ε, ΡΕ, ΠΑΛΑΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ...

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Περνούσα τις προάλλες μπροστά από το άγαλμα του Κωστή Παλαμά, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Όλα τριγύρω ήταν παγωμένα και ο εθνικός ποιητής, σε στάση περισυλλογής, έμοιαζε να απαγγέλλει έναν από τους δικούς του στίχους. Ανατριχιαστικά επίκαιρο. Με τον ποιητικό του λόγο ο Παλαμάς ελεεινολογούσε τους επί Τουρκοκρατίας ραγιάδες, κι εγώ νόμιζα ότι απευθυνόταν και στους σύγχρονους, που έχουν σκύψει το κεφάλι στους ξένους.

«Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα,
ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι»...

Το 1859 γεννήθηκε ο Κωστής Παλαμάς, σα σήμερα 13 Ιανουαρίου. Ε, ρε, Παλαμάς που χρειάζεται στη χώρα αυτή, όπου όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, που λέει και το τραγούδι. Επίκαιρος, όμως, έγινε και ο εθνικός μουσουργός Μανώλης Καλομοίρης, φίλος και γείτονας του Παλαμά εν ζωή στην περιοχή του οδού Σόλωνος, αλλά και μετά θάνατον, στο πάρκο των αγαλμάτων.

Με τη σύνθεση του «Συμφωνία της Λεβεντιάς», που είναι αφιερωμένη στη συνθήκη των Σεβρών, ο Καλομοίρης απαθανάτιζε την Ελλάδα των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών, το μέγα αυτό επίτευγμα του Ελ. Βενιζέλου που, βέβαια, δεν κράτησε για πολύ.

Μετά την μικρασιατική καταστροφή, η συνθήκη των Σεβρών αντικαταστάθηκε από τη συνθήκη της Λωζάνης, αλλά κι αυτή θέλει να την ακυρώσει τώρα ο Ερντογάν.

Πίσω σε όλα.

Διαβάστε ακόμα:

Ο ποιητής του Ολυμπιακού Υμνου