ΜΕ ΣΑΛΙΟ ΤΟ Κ…ΔΑΚΤΥΛΟ ΧΙΜΕΝΕΘ

Και ποιος δεν συμφωνεί ότι είναι απαράδεκτη η ενέργεια του Χιμένεθ να σηκώσει το μεσαίο δάκτυλο προς την εξέδρα γηπέδου, του κάθε γηπέδου, που έχει παράδοση πολιτισμένης συμπεριφοράς. Αντίδραση χυδαία και προκλητική του Ισπανού. Μήπως, όμως, όλοι κάνουμε λάθος; Μήπως δικαιολογημένως, μην πω και καλώς έπραξε ο προπονητής της ΑΕΚ.

Ας δούμε το ζήτημα ακαδημαϊκά. Φιλολογικά. Θεωρητικά. Να κρίνουμε απλά με αφορμή την παρεκτροπή του Χιμένεθ. Σα να την έκανε ο όποιος άλλος. Ας αφήσουμε στην άκρη το ολίσθημα του συγκεκριμένου Χιμένεθ, που σαν άνθρωπος, κάποια στιγμή έχασε τον έλεγχο του και αντέδρασε έτσι που δεν το συνηθίζει, που δεν τον εκφράζει. Και πάλι αδικαιολόγητος είναι ο Μανώλης. Είναι πράγματι; Ακόμα κι αν δεν… σάλιωσε το δάκτυλο του.

Η εξέδρα τι είναι; Της σχολής καλογραιών, ρωτάω. Υπεράνω νόμων και ανεπίτρεπτης συμπεριφοράς. Η εξέδρα που τόσο συχνά παρεκτρέπεται γιατί συνήθως δεν επικρίνεται; Βρίζει, ασχημονεί, χειρονομεί απρεπώς και άνανδρα, πολλοί τα βάζουν μ’ έναν, ρίχνουν αντικείμενα, ακόμα και φονικές ρουκέτες.

Γιατί, λοιπόν, άλλοτε κάνουν αβάντα στην εξέδρα, άλλοτε την καλοπιάνουν; Κι αν συλληφθεί ''φίλαθλος'', ακόμα και για εγκληματική ενέργεια, το σύμπαν στέκεται με το μέρος του.

Στο φινάλε. Ποιο savoir vivre και της τζάμπα μαγκιάς προβλέπει καταδίκη μώγα την μάνα του σε προπονητή, σε ποδοσφαιριστή και δεν τρέχει τίποτα αν στο ίδιο παράπτωμα υποπέσει ''φίλαθλος'', ''φίλαθλοι''.

Διαβάστε ακόμα:

ΒΟΘΡΟΛΥΜΑΤΑ ΘΛΙΒΕΡΩΝ ΥΠΑΡΞΕΩΝ…