ΜΑΓΚΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕ ΜΑΓΚΙΕΣ

Τον Φίλιππο τον περιμέναμε. Αυτό ήταν το ζόρικο. Δεν πήγε μπαμ και κάτω. Μήνες είχε μπει στη διαδικασία.

Ήταν μεγάλος στο χώρο ο Συρίγος. Παλιοσειρά που δεν ξεπεράστηκε. Αν λέει κάτι αυτό, που λέει. Αν αφορά το επίπεδο της αθλητικής δημοσιογραφίας, που το αφορά.

Δεν υπάρχουν μεγάλοι στο χώρο. Πόσους να βρεις αν τους μετρήσεις; Έναν, μισό, ενάμισυ, δύο. Μήπως φουσκώνουμε το λογαριασμό.

Τι θα πει μεγάλος; Θα πει να είσαι εσύ, να ανήκεις στον εαυτό σου, όχι σε κάποιο πρόσωπο, όχι σε μία εξέδρα. Να έχεις γνώση. Να έχεις άποψη, και να την λες. Αυτά τα ολίγα για έναν μεγάλο, που αφήνει πίσω του τα πατήματά του.

Να σου πω πώς και πότε γνώρισα τον Φίλιππο Συρίγο, με αφορμή το θάνατό του πριν τρία χρόνια σα σήμερα, 13 Οκτωβρίου. Αν ενδιαφέρει να μάθεις, εσύ της νέας φουρνιάς παιδί, σε ποια Ελλάδα ξεπεταχτήκαμε εμείς.

Αρχές 1973 στον έκτο όροφο της Απογευματινής, οδός Φειδίου.Διευθυντής ο μακαρίτης Αλέξανδρος Φιλιππόπουλος, ένας πιστολάς της ελληνικής δημοσιογραφίας, που πρώτος αυτός σε πολιτική εφημερίδα ήθελε κάθε μέρα μία σελίδα για τα αθλητικά. Και η Απογευματινή είναι η πρώτη που παρουσιάζει κάθε Δευτέρα ένα τετρασέλιδο αθλητικό. Με διευθυντή Χάρη Λυμπερόπουλο, αρχισυντάκτη Ανδρέα Μπόμη, συντάκτες ύλης Ηρακλή Κοτζιά, Φίλιππο Συρίγο, συντάκτες Τάκη Μιχαηλίδη, Χρήστο Ράπτη, Νίκο Μπαβέλα, Νίκο Κατσαρό, Νίκο Καραγιαννίδη, Γιάννη Μετζιδάκη.

Ο Συρίγος είναι φαντάρος κι έρχεται στην εφημερίδα μετά τις δώδεκα τη νύχτα, αφού τελειώνει τη δουλειά του στην Αθλητική Ηχώ. Ποια ήταν η δουλειά του, ως «συμπληρωματικός» μεταμεσονύκτιος συντάκτης ύλης; Μάζευε όλες τις ενδιαφέρουσες ειδήσεις β’ διαλογής, που αφορούσαν ρεπορτάζ ομάδων εκτός των μεγάλων, όπως και την επικαιρότητα εκτός ποδοσφαίρου και την «κουβαλούσε» από την αθλητική εφημερίδα στην Απογευματινή. Η οποία λειτουργούσε ως μία μικρογραφία αθλητικής εφημερίδας, άλλωστε κάθε μέρα είχε ένα κτύπημα πρωτοσέλιδα. Αυτό έγινε στον Ολυμπιακό του Γουλανδρή π.χ., εκείνο στον ΠΑΟΚ του Παντελάκη, το άλλο στην προπόνηση του Παναθηναϊκού με Πούσκας.

Ήταν σπάνιο, τότε, εκείνα τα χρόνια, ένας νεαρός δημοσιογράφος, όπως ο Φίλιππας, να είναι υλατζής, να κάνει ύλη στα πρώτα του χρόνια σε εφημερίδα.

Από την πρώτη στιγμή τον έκοψα. Γλώσσα τολμηρή, πεζοδρομιακή, άφοβη. Ποιο αλάνι είναι αυτό, ρώτησα. Δεν φοβότανε κανένα ο Συρίγος, δεν υπολόγιζε κανένα. Κι άμα λάχει, πέταγε κανένα τασάκι με τσιγάρα σε δημοσιογράφο, ακόμα και παλαιότερο απ’ αυτόν, αν έκανε καμιά μαγκιά. Μαγκιά που δεν την σήκωνε ο μάγκας ο Συρίγος.

Διαβάστε ακόμα:

Η Ελλάδα, όλη με την Κρήτη