ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΤΣΙΠΡΑΣ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΤΗ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕ ΜΠΟΥΡΓΚΑ

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Κι εκεί που έχουμε ο,τι προβλήματα είχε ο Ιώβ, νάσου κι η μαγκίτισσα η γειτόνισσα. Νάσου κι ο Ερντογάν που απείλησε ευθέως την Ευρώπη ότι θα φοβάται να κυκλοφορεί στους δρόμους της. Θα πνίξει δηλαδή την Ευρώπη με μετανάστες ή και τρομοκράτες, κι άρα οι Γότθοι δεν θα μπορούν να απολαμβάνουν την ελεύθερη κυκλοφορία τους.

Είναι να τον πάρεις στα σοβαρά, ή απλά να πεις τρελάθηκε; Είναι να πεις αυτός τελικά προστατεύει την Ευρώπη από κάποια φανατικά στίφη που κρατάει καγκελωμένα, ή είναι να πεις η Ευρώπη είναι της πλάκας – κάτι σαν μεγαλοφωτογραφία της Ελλάδας – κι ό,τι βρίσκει και τα λέει προς το παρόν;

Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις, κατά την γνώμη μου, οι απαντήσεις είναι θετικές. Και πρέπει να τον πάρεις στα σοβαρά, διότι κάποιος τον έχει βάλει να παριστάνει τον τρελό. Μια τρέλα που θα αυξηθεί μετά το αποτέλεσμα του δημοψήφισματος, και η οποία θα τον οδηγήσει στην μοίρα του Καντάφι μετά την πραγματική ανατροπή του από τους επιχειρηματίες της Τουρκίας και φυσικά την τριχοτόμηση του κράτους του.

Μέχρι όμως να γίνουν αυτά, ο Ερντογάν είναι ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ της γενικότερης αστάθειας της περιοχής εδώ. Ένα ακόμα πιόνι στην σκακιέρα που έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, δήθεν για να διασώζει με τα αντιτορπιλικά του μετανάστες από κάτι ψεύτικα φουσκωτά. Πιόνι για κάποιους μεγάλους, αλλά κανονικό πιονάκι αφού η δύναμη του εκπορεύεται από όλους τους ξυπόλητους της Ανατολίας, τους γνήσιους προσκυνημένους στην άρχουσα τάξη της Τουρκίας, η οποία αυτήν την στιγμή πιέζεται από έναν γνήσιο δικτάτορα.

Ένας ακόμα Τσίπρας είναι κι ο Ερντογάν, που έχει διαλύσει το κράτος του πατώκορφα, και προκειμένου να μείνει κι άλλο στην εξουσία, προσπαθεί να πείσει τους αμόρφωτους που τον στηρίζουν, ότι βγάζει δόντια στην Ευρώπη. Σαν τον δικό μας που διαπραγματεύεται σκληρά. Χωρίς να γνωρίζει κι αυτός, πού ακριβώς πηγαίνει και πώς θα προχωρήσει. Λογικά πράματα για όμορα μπουρδέλα.

Η Ευρώπη από την άλλη, που τώρα τελευταία ενισχύεται σαν όνομα με τον επιθετικό προσδιορισμό ''ενωμένη'', κάτι σαν την δημοκρατία που δεν έχει αδιέξοδα, δεν δείχνει να ανησυχεί ιδιαίτερα. Ενισχύει τον εθνικισμό της, κλείνει σύνορα όπου μπορεί, βρίζει τον νότο με όποιο φερέφωνο υπάρχει, και θυμίζει την γραμμή Μαζινό της Γαλλίας τότε παλιά. Την κορυφαία άμυνα, που έπεσε σε δυό μέρες. Απλά σφυράει αδιάφορα.

Επίσης η Ευρώπη έχει παντελώς χεσμένη την Ελλάδα. Αφού έχει ρημάξει με την λιτότητα τους Ευρωπαίους υπηκόους της, έχει περάσει μια οικονομική θηλειά στους Έλληνες κι έχει απορροφήσει όλα τα νέα και λαμπρά ελληνικά μυαλά, αδιαφορώντας πλήρως για το ανατολικό σύνορο της. Ένα σύνορο που το βλέπει κι ο Ερντογάν ότι είναι απλά της πλάκας, είτε διότι δεν υπάρχουν κονδύλια, είτε διότι μας αντιμετωπίζει σαν μια παλιά αποικία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που μια χαρά συμπορεύτηκε για τερακόσια χρόνια, κι όταν δήθεν επαναστάτησε, την έσωσαν οι Ευρωπαίοι, που αυτήν την στιγμή όμως δεν ασχολούνται.

Όλο αυτό το σκηνικό βγάζει μπόλικο τρόμο, θα μπορούσα να πω. Διότι όλος ο κόσμος, που ζει την απόλυτη φούσκα του καπιταλισμού, έχει κι έναν πλανητάρχη καραγκιόζη, που θωρακίζει τον στρατό του αδιαφορώντας για το κοινωνικό του κράτος – 25 εκατομμύρια θα μείνουν ανασφάλιστοι στις ΗΠΑ -, ενισχύει τον εθνικισμό του και συνεννοείται κύρια με τις πολεμικές βιομηχανίες του και με τον Πούτιν που είναι αλήθεια ότι κάπως αυτοσυγκρατείται, την ώρα βέβαια που οι Σκανδιναβικές χώρες κάνουν πρόβες στα πυρηνικά τους καταφύγια.

Έχω λοιπόν την εντύπωση ότι επέρχονται σημαντικότατες γεωφυσικές αλλαγές. Τόσο σε σύνορα όσο και σε αλλοιώσεις πληθυσμών, τόσο σε ανθρώπινο όσο και σε πολιτισμικό δυναμικό. Οι δε επερχόμενες πολιτειακές αλλαγές, θα 'ναι απλά μια μπούρδα της συνέχισης της κουβέντας στα καφενεία απανταχού του πλανήτη. Σε όσα βέβαια παραμείνουν ανοιχτά και σε όσους πελάτες θα συνεχίσουν να έχουν κέφι να κερνάνε για την ιστορία που θα γράφεται ακριβώς μπροστά τους.

Διότι και να φαγωθεί ο Ερντογάν αύριο, η Ευρώπη θα είναι μια πολύ καλή ανάμνηση του διαφωτισμού και της μεταρρύθμισης, τίγκα στην μπούργκα κι αδιάφορη περιοχή για το μέλλον ως αναφορά τα εργατικά χέρια για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, που απλά θα την μεταμορφώσουν σε μια κατοικημένη Σαχάρα. Κοινώς μια γκρίζα μουσουλμανική ζώνη περιχαρακωμένη από τον Ατλαντικό ωκεανό.

Οπότε ο Ερντογάν που παριστάνει ότι βρίζει, προσφέρει ένα πολύ σημαντικό έργο. Αν βέβαια θέλει η Ευρώπη να αλλάξει. Και να μην ανέχεται έναν γνήσιο καραγκιόζη που την ονοματίζει ναζιστή. Και να μην έχει μια ενιαία μεταναστευτική πολιτική. Και να μην έχει ένα κοινό μέτωπο ενάντια στον λεκτικό ιμπεριαλισμό της Τουρκίας, έχοντας υποκύψει στα funds, που έχουν κάνει μπουρδέλο όλον τον πλανήτη, που δεν ξέρει και πού χρωστάει συγκεκριμένα.

Φρούδες ελπίδες, αφού νομίζω ότι έχει ήδη παιχτεί όλο το σκηνικό. Η Ευρώπη ήδη βρίσκεται σε παροξυσμό τρομοκρατικών χτυπημάτων, που αύριο δεν θα είναι από μετανάστες αλλά από δικούς της πολίτες, που απλά δεν παραδέχονται τον δυτικό τρόπο ζωής ή αυτός δεν τους έδωσε αυτά τα οποία προσδοκούσαν και μετανάστευσαν στον πυρήνα που απειλεί ο Ερντογάν, που ουδόλως ασχολείται με την Ελλάδα. Δηλαδή με τους παρατηρητές και τους χαβαλέδες των γεγονότων, οι οποίοι άνετα μπορούν να ξαπλώσουν και να απολαύσουν τα πάντα, αφού έχουν διαλέξει να είναι ακολουθητές των γεγονότων και φυσικά να ασχολούνται με το αν δικαιούται ο Αλέξης περισσότερο από τον Κούλη να κονομήσει από τα χαράτσια που έχουν αποφασιστεί ερήμην τους.

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ στο block του Στήβεν Αβραμίδη ''στο φως του φεγγαριού...''