ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΑ Η ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

 
Δεν ανοίγει το στόμα του κανένας της αντιπολίτευσης χωρίς να αναφερθεί στον Μητσοτάκη. Στον έτσι κι αλλοιώς επικίνδυνο για τα συμφέροντα του λαού. Βέβαια. Ο κάθε κομματάρχης, ο κάθε παραμύθι φούρναρης αντίπαλος, δεν έχει τίποτα προσωπικά με τον πρωθυπουργό. Αγωνίζονται κι αυτός να διαφωτίσει τον έχοντα άγρια μεσάνυκτα κοσμάκη, προκειμένου να πράξει τα δέοντα.

Παίζει και το άλλο γκραν σουξέ παραμύθι, ότι κάθε κόμμα έχει... διαφορετικό πρόγραμμα. Λες και όποιος γίνεται πρωθυπουργός εφαρμόζει το δικό του... διαφορετικό πρόγραμμα. Λες και ο κάθε Μητσοτάκης θα αγνοήσει την πραγματικότητα, το τι τρέχει στην Ελλάδα και την Ευρώπη, και θα είναι... συνεπής σ' όσα... δεσμεύεται.

Δεν υπάρχει καμιά αντιπαλότητα ανάμεσα στα κόμματα. Μιλάμε πολιτικά, όχι κομματικά. Όχι ποδοσφαιρικά, δηλαδή. Αντίπαλοι είναι αυτοί που κατεβαίνουν στο γήπεδο για να κερδίσει ο ένας την άλλον. Όταν προτείνεις ένα πρόγραμμα για το καλό της χώρας και είσαι αποφασισμένος να το υλοποιήσεις δεν είσαι αντίπαλος κανενός.

Όταν κάνει παιχνίδι με τον... αντίπαλο, τότε δικαιολογείται η, επί της ουσίας, πολιτική ανυπαρξία του κάθε αρχηγού κόμματος. Και η ανικανότητα του, η ανεπάρκεια του, η αδιαφορία του, και κυρίως οι δεσμεύσεις με τον ξένο παράγοντα. Μιλάμε πολιτικά, όχι οπαδικά, όχι ως Θύρα 7 και Θύρα 13, όπως και οι της πλάκας πολιτικοποιημένοι, και λάβε το τελευταίο:

Αντιπαλότητα πράγματι υφίσταται στη λεγόμενη πολιτική και εκφράζεται πανηγυρικά στις εκλογές. Ποιος Μητσοτάκης και ποιοι οι άλλοι; Η αντιπαλότητα λειτουργεί στον κοσμάκη, διότι κατά 90% δεν ψηφίζει με ιδεολογικά κίνητρα, ούτε με ποιοτικά κριτήρια, τόσο σε πρόσωπα, όσο και σε κομματικά... προγράμματα. Αντίπαλος του ψηφοφόρου είναι όσοι δεν ψηφίζουν το ίδιο μ' αυτόν κόμμα.

Έτσι που λες. Δεν είναι αντίπαλος ο Μητσοτάκης και οι όποιος κομματικός του αντίπαλος, αλλά ο γείτονας, ο συγγενής, ο συνάδελφος, ο άγνωστος, όλοι όσοι ψηφίσουν λάθος. Σωστά ψηφίζω εγώ, σκέπτεται ο... σωστός.

Διαβαστε ακομα:

Η ΑΓΩΝΙΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ