Καλα φαγαμε, καλα ηπιαμε..., χορτασαμε..., αλλα νηστικοι κοιμηθηκαμε.

“Γαμώτο!”
Τι έγινε ρε Πασχάλη;
“Γαμώτο! Αυτό έγινε... Γαμώτο μου!”
Μπουρδέλο έγινε ο φίλος μου ο Πασχάλης, ο βάζελος. Επειδή ο Παναθηναϊκός δεν έχασε στην Τρίπολη!
“Γαμώτο! Χίλιες φορές γαμώτο..., τι μαρτύριο είναι αυτό!”
Σοβαρό άτομο ο Πασχάλης. Σκεπτόμενος παναθηναϊκός. Καταστεναχωρήθηκε με το 2-2 του Σαββάτου. Κι ακόμα περισσότερο του έσπασαν τα νεύρα τα sites που όλα συμφωνούσαν ότι η ομάδα πήγε καλά, καλύτερα από κάθε άλλη φορά, ότι το “Χ” την αδικεί.
“Γαμώτο!” και “Γαμώτο!” δεν σταμάταγε τα γαμώτο  ο Πασχάλης ο οποίος επειδή αγαπάει και πονάει τον Παναθηναϊκό ήθελε την ήττα. Γιατί; Επειδή ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα και μια αληθινά μεγάλη ομάδα οφείλει να έχει συμπεριφορά μεγάλης ομάδας. Όχι μίζερης, φουκαριάρας, κωλομπαρεμένης.
Για να ξαναγίνει Παναθηναϊκός ο Παναθηναϊκός, όπως λέει ο Πασχάλης, θα πρέπει να ξεφύγει από το πάτο που έφθασε. Όχι να κυκλοφορεί στα μονοπάτια του υπονόμου. Και δεν θα ξεφύγει από το κατασκότεινο φεγγάρι ο Παναθηναϊκός αν νοιώθουμε εμείς οι οπαδοί καλά και ο Αλαφούζος καλύτερα, επειδή κερδίζουμε, επειδή παίρνουμε βαθμούς στο πρωτάθλημα και δεν μας απειλεί ο υποβιβασμός.
Συγχαρητήρια έδωσε στους παίκτες ο Αλαφούζος. Δεν μας λέει τίποτα αυτό, επιμένει ο Πασχάλης. Όπως δεν θα λέει τίποτα ο πρόεδρος της ΠΑΕ, ο προπονητής της ομάδας να βάλει τις φωνές στους παίκτες. Τι είναι αυτά, ρε; Το παιχνίδι δεν το παίζουν οι παίκτες σ'αυτόν τον Παναθηναϊκό, τον ασθενή, τον άρρωστο οικονομικά, το λόγο τον έχει η δίοικηση. Εγώ δεν ανήκω στους Παναθηναϊκούς που θα βρίσουν τους παίκτες και τον προπονητή. Εγώ θέλω να δώσω συγχαρητήρια όχι στον προπονητή και στους παίκτες, αλλά στη δίοικηση αν δώσει λύση, τελική λύση, στην ομάδα. Κι αν δεν μπορεί η δίοικηση, κι εδώ είναι πέρα για πέρα κατανοητό, η μαγκιά είναι να βρει τη λύση για την παναθηναϊκάρα στο πρόσωπο κάποιου μεγαλομετόχου, ταιριαστού στην κλάση και στην Ιστορία της ομάδας. Όλα τα άλλα περί λαϊκής βάσης είναι για να περνάει η ώρα. Πήραμε το “Χ” στην Τρίπολη, αλλά και να κερδίζαμε σαν τον καραγκιόζη, δεν θα χορταίναμε..., πάλι νηστικοί θα κοιμηθούμε. Κάπως έτσι τα'λεγε ο μακαρίτης ο Σπαθάρης.