ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΜΕ 3 ΝΕΡΟΒΡΑΣΤΕΣ ΣΟΥΠΕΣ

Είσαι ποδοσφαιρόφιλος. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι και ψώνιο. Συμφωνείς, φαντάζομαι. Είσαι κινηματογραφόφιλος. Και απαραίτητα ένα πρεζόνι του σινεμά; Όχι, βέβαια. Δεν θα πάω να δω μια ταινία όταν είμαι σίγουρος πως το έργο είναι μάπα το καρπούζι.
Σάββατο σήμερα, ημέρα πρωταθλήματος και ρίχνεις το βλέμμα στο πρόγραμμα. Ποιοι παίζουν. Τι μπορώ να δω. Και ανάλογα να ρυθμίσω το προγραμμά μου. Γουστάρουμε τη μπάλλα, τη βρίσκουμε, όμως δεν είμαστε και τα νούμερα της οικουμένης να σταθούμε απέναντι στο κουτί όταν παίζουν ο πεθαμένος με τον ψόφιο. Δύο ομάδες φοβισμένες. Δύο αντίπαλοι που δεν θα ορμήξουν ο ένας στον άλλον να τον φάνε ζωντανό. Τι να δω, δηλαδή, όταν είμαι σίγουρος πως θα γίνει ένα αντιμάτς. Δεν αξίζει τον κόπο.
Σκόντα-Βέροια, σου λέει. Τι είναι αυτό; Μπορεί να με κερδίσει εμένα σαν ποδοσφαιρόφιλο; Εγώ θέλω να δω μπάλλα. Αξιόμαχη. Αξιοθαύμαστη. Επαγγελματική. Βέβαια! Και επαγγελματική μπάλλα δεν θα δώσουν κάποιοι που η δουλειά τους είναι το ποδόσφαιρο. Δεν καταλάβατε. Δεν σας τα έχουν μάθει τα γράμματα. Επαγγελματική μπάλλα τη ρουφάς μόνο απο δουλεμένες ομάδες. Το άλλο ματς;
ΠΑΟΚ-Κέρκυρα. Αλλη σφαγή αυτή. Άλλο ένα σπέσιαλ ντέρμπυ στην ατζέντα της αγωνιστικής. Άλλη μια παιχνιδάρα που εμένα τον ποδοσφαιρόφιλο, τον ουδέτερο τον μη Κερκυραίο και μη παοκάρα, δεν με τραβάει. Να το πούμε και αυτό. Το ποδόσφαιρο, αυτό το σπουδαίο λαϊκό θέαμα, μια αληθινά φτηνή λαϊκή διασκέδαση, δεν απευθύνεται ως τηλεπτικό προϊόν μονάχα στους οπαδούς, αλλά σ' όλους τους ποδοσφαιρόφιλους. Αρα, χρειαζόμαστε πρωτάθλημα από σόι. Οχι, ελάτε όσοι είστε, όπως είστε, και παριστάνουμε ότι στήσαμε άξιο κοινού ενδιαφέροντος πρωτάθλημα. Το άλλο ματς;
Παναθηναϊκός-ΟΦΗ. Εκεί κατάντησε το πράμα. Να μην παρακολουθείς  καλό ποδόσφαιρο και το ματς να κερδίσει δημοσιότητα με τους τσαμπουκάδες των αντεργκράουντ, στην περίπτωση που γκελάρει η πανάθα. Τα λέμε.