Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΚΡΙΣΤΙΑΝΟ

Αυτά εγώ δεν τα καταλαβαίνω. Αυτά είναι πούστικα πράγματα. Να βάζει γκολ ο ποδοσφαιριστής και παραμύθι φούρναρης να μην το πανηγυρίζει. Επειδή σκοράρισε στην παληά του ομάδα. Μιλάμε για την απόλυτη υποκρισία του ποδοσφαιριστή. Μιλάμε για το πιο ξεδιάντροπο κοροϊδιλίκι της εξέδρας. Για το οποίο, βέβαια, δεν... φταίει ο παίκτης. Ο επαγγελματίας, ο καριερίστας των γηπέδων, αλλά ο μαλάκας οπαδός. Ό,τι γράφω, το εννοώ. Κι ό,τι διαβάζεις είναι η αλήθεια/

Αγωνίζεται ο παίκτης εναντίον της προηγούμενης ομάδας του και το ΠΡΩΤΟ, και το ΜΟΝΟ που θέλει είναι να βάλει γκολ. Κι όταν το πετύχει, παριστάνει τον... στεναχωρημένο, για να μη θίξει τον ποδοσφαιρικό πατριωτισμό της εξέδρας. Μέχρι που ζήτησε συγγνώμην ο αρχιτσογλαναράς Κριστιάνο Ρονάλντο για το γκολ αποκλεισμού της Μάντσεστερ από τη Ρεάλ.

...Βεβαίως είναι κωλοπαιδαράς, αρχηγός των κωλοπαιδαράδων, ο Ρονάλντο, γι'αυτό είναι και παικταράς. Έχουμε καβαλήσει το 2000, δεν είμαστε στο 1950, τότε που οι παικταράδες ξεχώριζαν με τις φανταιζί, τις αρτίστικες ενέργειες τους. Δεν είναι Κακά, ο Ρονάλντο, είναι τσογλαναράς με πτυχίο. Ο βραζιλιάνος είναι θεούσα. Μη ξεφεύγουμε.

Κύριε οπαδέ, εγώ στο λέω. Όταν ο παίκτης σου, λέει μπροστά στην κάμερα “Θέλουμε να δώσουμε χαρά στον κόσμο μας...”, σε δουλεύει. Εν ψυχρώ! Σου λέει ένα ποίημα που το 'χει μάθει απ'έξω σαν πιτσιρικάς σε σχολική γιορτή. Όπως στο λέω. Όπως το διαβάζεις. “Προσφέρουμε τη νίκη στους ηρωϊκούς φιλάθλους μας...”. Τι χοντρομαλακίες είναι αυτές;

Το γκολ, κύριοι, είναι η ΑΠΟΘΕΩΣΗ του πποδοσφαίρου. Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ στιγμή. Αυτός είναι ο στόχος. Να φθάσεις στο γκολ. Να πετύχεις το γκολ. Κι αν το καταφέρει ο παίκτης, θα το παίξει πουτάνα μπουρδέλου μπροστά στον παπά που την εξομολογεί; Αν ήμουν εγώ ο εξομολόγος της, θα την καλούσα μέσα στο ιερό για να της διαβάσω το ευαγγέλιο, όχι τίποτα άλλο.