ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ ΑΠΟ ΚΑΜΠΙΑ ΣΕ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Τσαμπουκάς στην προπόνηση του Παναθηναϊκού. Ο μεσοεπιθετικός Σισοκό την βγήκε από αριστερά στον προπονητή του: “Δεν παίζω από αριστερά, θέλω να με βάζεις στη δεξιά πλευρά”. Για σιγά. Εδώ μιλάμε για ποδόσφαιρο, δεν μιλάμε για εκλογές, όπου είναι το ίδιο είτε ψηφίζεις δεξιά, είτε αριστερά. Και, βέβαια επειδή είναι το ίδιο, είτε σοσιαλιστής Παπανδρέου δηλώνει ο ένας, είτε Καραμανλής και Σαμαράς της ελεύθερης οικονομίας ο άλλος, είναι αδιάφορο, αφού σαν κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, με συνέπεια οι ταμπέλες να ξευτυλίζονται.

“Εγώ αποφασίζω”, λέει στον Συσωκό ο Φάμπρι. Εγώ είμαι ο προπονητής και θα κάνεις ό,τι σου ζητάω. Ναι, εσύ είσαι ο προπονητής, του λέει ο Σισοκώ, αλλά δεν μου βγαίνει, δεν μπορώ να αποδώσω στα αριστερά, παρ'ό,τι είμαι αριστερός στις πολιτικές μου ιδέες. Και έπεσαν τα γαλλικά, διότι ο Ισπανός προπονητής ήταν ανένδοτος: Εγώ είμαι ο προπονητής, άρα εγώ αποφασίζω και διατάζω...”. Τι λέει ο αποδυτηριάκιας;

Να δούμε ποιος έχει δίκαιο; Δεν ξεκινάς έτσι. Δεν υπάρχει δίκαιο, Δεν αναγνωρίζω κανένα δίκαιο. Η δικαιοσύνη, όπως και η αστυνομία και βέβαια η θρησκεία, μπήκαν στο παιχνίδι για να αποφασίζει η εξουσία. Για να σκύβει το κεφάλι ο άλλος. Δεν υπάρχει δίκαιο, διότι δεν υπάρχουν δύο πλευρές. Αυτή του Φάμπρι και η άλλη του Σοισωκώ. Υπάρχει η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι μία. Αν δεν γνωρίζουμε ποια είναι η Αλήθεια, είναι χοντρομαλακία να ψάχνεις ποιος έχει δίκαιο.

Είσαι ανύπαρκτος, κύριε Φάμπρι. Έστω ότι συμφωνώ μαζύ σου πως είναι περισσότερο οφέλιμο για την ομάδα, αλλά και για τον ίδιο τον παίκτη, τον Σεισοκό, να παίζει  στα αριστερά. Και σου λέω και κάτι άλλο, κόουτς. Ο παίκτης, ο κάθε παίκτης, έχει ένστικτο, που σημαίνει ότι είναι σε θέση να αντιληφθεί ο μαλάκας ποιο είναι το συμφέρον του. Επαγγελματίας είναι και θέλει να κονομήσει.

Εσύ, όμως, σενιόρ Φάμπρι, επειδή είσαι η μετριότητα, άλλωστε το αποδεικνύει η μέτρια πορεία της προπονητικής σου καριέρας, έχεις συμπεριφορά Φράνκο. Τον ξέρεις; Τον συμπατριώτη σου, τον δικτάτορα. Έχεις αδυναμία να πείσεις τον Σισοκώ, έχεις αδυναμία να εμπνεύσεις τον Συσωκό και γι'αυτό του λες Εγώ διατάζω, εγώ αποφασίζω.

Μιλάμε για αθλητισμό, για ποδόσφαιρο, αποφασίζει το ταλέντο. Η κλίση που έχει κάποιος. Το ίδιο και στην τέχνη. Και χρειάζεται ο δάσκαλος, ο προπονητής. Για ποιο λόγο; Όχι, βέβαια, για να πει στον μαθητή, στον αθλητή, στον ταλαντούχο ότι ένα κι ένα κάνουν δύο. Αλλά; Ο προπονητής χρειάζεται να'χει μαγνητισμό. Να προκαλεί το σεβασμό. Το να ξέρεις ποδόσφαιρο δεν φθάνει. Το να ξέρεις ποιο είναι το σωστό, ποιο είναι το χρήσιμο, το οφέλιμο. Η κλάση του προπονητή είναι να καταλάβει ο παίκτης πως αν ακολουθήσει τις οδηγίες του κόουτς, τότε ο κάθε Σισοκό θα μεταμορφωθεί από κάμπια σε πεταλούδα.
[Εγώ τον γράφω έτσι τον Σισαί. Εσύ πώς θέλεις να διαβάζεις τον Σισοκό;]