ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΑ ΤΟΥ... ΠΕΙΡΑΙΑ

Παναθηναϊκός ο παλαιοκομματικός. Πώς να γλυτώσει η ομάδα όταν την πνίγουν όλοι αυτοί που η θέση τους είναι στον χρονοντούλαπο της προϊστορίας; Από το πως μιλάει κάποιος, αντιλαμβάνεσαι ποια είναι η σκέψη του. Όταν, λοιπόν, η γλώσσα του ανήκει σε περασμένο αιώνα, τι μπορεί να περιμένεις απ'αυτόν; Καλή και αγία η παναθηναϊκοφροσύνη, όμως μόνον αυτή δεν σε βγάζει πουθενά. Μόνον αυτή, ακόμα κι αν είναι γνήσια κι όχι υποκριτική, σε στέλνει πίσω.

“Παιδιά, κάνετε ό,τι μπορείτε να βγάλουμε την ομάδα στην Ευρώπη... Να τον βοηθήσετε τον Βονόρτα, είναι δικό μας παιδί...”. Αυτά τα απίθανα είπε ο Μπίλυ Κωνσταντίνου παρουσιάζοντας στους επαγγελματίες παίκτες του Παναθηναϊκού τον αντικαταστάτη του Φάμπρι, ο οποίος αντικατέστησε τον Ρότσα, ο οποίος είχε πάρει τη θέση του Φερέιρα.

Λέγονται αυτά τα πράγματα; “Παιδιά, κάνετε ό,τι μπορείτε...”. Μίλησε έτσι ο Κωνταντίνου για να ντοπάρει τους παίκτες ή, για να δώσει υλικό στις παναθηναϊκές εφημερίδες; Ότι, δηλαδή, στα αποδυτήρια της ομάδος είναι πάντα αναμένη η δάδα της παναθηναϊκοφροσύνης.

Μίλησε και ο Βονόρτας. Και τι είπε το... παιδί του Παναθηναϊκού; “Παιδιά, δώστε τα όλα...”. Μεγάλη κουβέντα αυτή. Μεγαλειώδης. Και κοχόνες, δηλαδή. Όλα, είπαμε να τα δώσουν. Και άσε τον Φάμπρι να λέει ότι τα παιδιά δεν έχουν κοχόνες. “Να με βοηθήσετε...” ζήτησε από τους παίκτες ο Βονόρτας. Είπαμε. Εποχή του θρυλικού Μπακούρου. Οι παίκτες να βοηθήσουν τον Βονόρτα, τον Κωνσταντίνου, τον Αλαφούζο, τον Παναθηναϊκό. Η γνώμη μου; Δεν μιλάνε έτσι. Πιάνουν τα κοχόνες τους οι παίκτες, αυτοί που δεν γνώριζαν τον Παναθηναϊκό πριν έρθουν στην ομάδα και θα τον ξεχάσουν αύριο, όταν τους μιλάς με μία τέτοια αέρα πατέρα γλώσσα.

Το συμφέρον του παίκτη είναι να βοηθήσει τον εαυτό του. Μόνον έτσι κι εσύ σαν ομάδα κερδίζεις. Τι να του πεις του παίκτη όταν έχει πάρει πρέφα ότι δεν βοηθάει τον εαυτό του φορώντας τη δική σου φανέλλα; Τη φανέλλα της ομάδος που την έχουν φέρει μέχρι εδώ, τόσο χαμηλά, οι παναθηναϊκάρες.