ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ, ΕΝΑΣ «ΑΛΛΟΣ» ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Δεν τον βλέπω καλά τον Αλαφούζο. Το λέω εγώ που, ας μου επιτραπεί να πω ότι ξέρω από ποδόσφαιρο. Βλέπω μπάλλα εγώ. Αυτό είναι το αληθινό ταλέντο ενός μεγάλου παίκτη. Να πιάνει στη σκέψη τη φάση πριν ακόμα γίνει αυτή. Πώς το έβαλε το γκολ ο Μέσι στην Παρί Σαιν Ζερμαίν; Τι λέμε! Περίμενε να έρθει η μπάλλα επάνω του και μετά…, α, έτσι, μετά…, να ενεργήσει; Το ίδιο και  Μύλερ. Και ο Καλκαντέρα της Εθνικάρας, και ο Υβ του Ολυμπιακού. Μη ξεφεύγουμε.

Λέμε για τον Αλαφούζο. Και τι λέμε; Είσαι ο Γώγος Παπανδρέου και λες Μην ακούτε αυτό το άχρηστο κορμί τον Καραμανλή, υπάρχουν λεφτά, ψηφίστε εμένα. Και παίρνει τα κλειδιά ο Γώγος και όταν ανοίγει το σεντούκι δεν βρίσκεις ούτε ευρώ. Κάποια κωλόχαρτα υπήρχαν μέσα, αλλά ήταν χαρτονομίσματα προπολεμικά.

Τι κάνεις σαν Παπανδρέου όταν σε ψηφίζουν πρωθυπουργό; Μόνον πλάκα δεν κάνουμε. Μιλάμε μόνον σοβαρά. Λες «Δεν παίζω!». Αυτό κάνεις σαν Τζωρτζ. Συγγνώμην, ήμουν αδιάβαστος, νόμιζα ότι υπήρχαν τα ψιλά, αλλά αφού δεν υπάρχει σάλιο, παραιτούμαι. Αυτό θα ήταν το σωστό. Δεν υπάρχουν; Παραιτούμαι. Ο Αλαφούζος τι κάνει;

Άλλη περίπτωση ο Αλαφού. Γνώριζε ότι στον Παναθηναϊκό δεν υπήρχαν λεφτά. Ναι, αλλά ποντάριζε ότι θα του βγει το σχέδιο της … «λαϊκής βάσης». Ότι τα φράγκα θα έρθουν από τον ανώνυμο κόσμο. Δεν έγινε αυτό. Κι όμως ο Αλαφού παραμένει. Έκανε γύρα στους επώνυμους, στις παναθηναϊκάρες, κι αυτό δεν του βγήκε. Κι όμως ο Αλαφού επιμένει, σαν άλλος Παπανδρέου.

Γι’ αυτό φοβάμαι ότι η ζωή του Αλαφού θα του γίνει δύσκολη στον Παναθηναϊκό. Επειδή επιμένει σ’ ένα ρόλο που δεν είναι στα μέτρα του. Που αναλαμβάνει το βάρος μιας ευθύνης, εντελώς ξένης με τις διακηρύξεις του πριν πάρει στα χέρια του, όχι τα κλειδιά όπως ο Γώγος, αλλά το πόμολο της πόρτας στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός.