Ο ΒΕΖΥΡΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Πας σινεμά για να δεις, τι; Το έργο. Γι'αυτό πληρώνεις εισιτήριο. Αυτό σ'ενδιαφέρει. Η υπόθεση του έργου και να φχαριστηθείς ηθοποιϊα. Και άμα είσαι ψαγμένος κινηματογραφόφιλος θα πάρεις τζούρα από φωτογραφία, από μουσική, από κουστούμια κλπ. Πολλά είναι σε μία ταινία.

Τελειώνει το έργο και για τρία με τριάμισυ λεπτά υπάρχει ένα κατεβατό από ατελείωτα ονόματα. Όλοι αυτοί δούλεψαν για να παραχθεί η ταινία. Και οοοοοόλοι αυτοί έκαναν ό,τι τους είπε ο προπονητής. Πήρες πρέφα; Ο σκηνοθέτης. Αυτός έχει το γενικό πρόσταγμα στο σινεμά. Μιλάμε για σινεμά, δεν μιλάμε για τηλεόραση, όπου ο σκηνοθέτης, είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Όπως στο λέω. Όχι! Δεν μιλάμε για σινεμά, μιλάμε για ποδόσφαιρο.

Η ομάδα ξεκινάει από τον πρόεδρο. Αυτός είναι το παν. Η αρχή και το τέλος. Μετά ποιος είναι; Έχασες αν πεις “ο προπονητής”. Κερδίζεις ένα κουτί λουκούμια αν απαντήσεις ότι μετά τον πρόεδρο, τον μεγαλομέτοχο ή, τον αντ'αυτού διευθύνοντα σύμβουλο στην ιεραρχία είναι ο προπονητής. Σε μπέρδεψα; Πράγματι, έτσι είναι. Στο κεφάλι, στην κορυφή είναι ο πρόεδρος και αμέσως μετά ο προπονητής. Υπάρχει, όμως, μία λεπτομέρεια που αξίζει της προσοχής μας, κορίτσια.

Ο τεχνικός διευθυντής. Ο τεχνικός σύμβουλος. Ο άνθρωπος κλειδί στην ΠΑΕ. Ο οποίος δεν έχει σχέση με τα αποδυτήρια. Στην ιεραρχία δεν είναι ούτε από πάνω από τον προπονητή, ούτε από κάτω. Είναι το προσωπικό εργαλείο του προέδρου. Σου λέω τώρα πως πρέπει να δουλεύει ένα σοβαρό μαγαζί, όχι ένα καφενείο, άσχετα αν είναι ιστορικό, έχει ζωή εδώ και έναν αιώνα και πασίγνωστο brand name “Καφενείον Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ”.

Μιλάμε για πράγματα που οι πρόεδροι των ελληνικών ΠΑΕ δεν τα ξέρουν, ούτε θέλουν και να τα μάθουν. Ο πρόεδρος, λοιπόν, το εν δυνάμει αφεντικό της ΠΑΕ έχει την προσωπική του “αυλή”, με τεχνοκράτες ειδικούς στα οικονομικά, στα τηλεοπτικά, στα χορηγικά, στα επικοινωνιακά, στα διοικητικά. Επειδή, όμως, η εταιρεία πουλάει ποδόσφαιρο, στο περισσότερο κρίσιμο πόστο παίζει μπάλλα ο “τεχνικός σύμβουλος”. Αυτός που έχει λόγο στην πρόσληψη προπονητή, στα συμβόλαια παικτών. Αυτός, ο τεχνικός σύμβουλος προτείνει, εισηγείται, ο πρόεδρος αποφασίζει.

Δεν είναι, λοιπόν, βοηθός, συνεργάτης του προπονητή ο τεχνικός σύμβουλος ούτε καν συνεργάζονται οι δυο τους σε θέματα τεχνικά, προπονητικά, αγωνιστικά. Ο προπονητής είναι υπόλογος στον πρόεδρο, ο οποίος έχει από δίπλα του τον δικό του “τεχνικό Βεζύρη”.

Και λέμε για το σινεμά. Μπαίνεις στη σκοτεινή αίθουσα για να απολαύσεις θέαμα. Όπως στο γήπεδο να δεις μπάλλα. Δεν σ'ενδιαφέρει το γίνεται πίσω από την κάμερα, ούτε στα γραφεία της ΠΑΕ. Άμα μία ΠΑΕ, πχ. ο Παναθηναϊκός, αντί να πουλάει ποδοσφαιρικό έργο, απασχολεί τα πρωτοσέλιδα με το τι κάνει ο... πρόεδρος με το καπελίνο, τότε αυτή η ομάδα είναι για τα δάκρυα της Μάρθας Βούρτση και της Μαριάννας Κουράκου.