ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΤΗΣ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ!

Είπαμε χθες ότι η τεσσάρα της Μπάγερν στην Μπαρτσελώνα έκανε τη βραδυά τεσσάρων αστέρων. Και στο ματς Ντόρτμουντ-Ρεάλ η βραδυά έγινε πέντε αστέρων. Πεντάστερη, πεντάγκολη νύχτα ποδοσφαίρου.

Το πρώτο είναι αυτό. Ότι μπήκανε πολλά γκολ για ημιτελικό τσάμπιονς ληγκ. Χρονιά της Γερμανίας και της Μέρκελ. Να προετοιμασθούν μερικοί γι'αυτά που θα συμβούν στη Βραζιλία, στο μουντιάλ του 2014.

Το είδαμε κι αυτό. Μία ομάδα όχι μεγάλης κλάσεως, η Ντόρτμουντ έπιασε από το λαιμό τη Ρεάλ, που σε αντίθεση με την Μπάρτσα, ξέρει τι θα πει άμυνα. Την έκανε γιο-γιο την βασίλισσα με τον απίστευτο ρυθμό της η γερμανική ομάδα. Εκβιαστικά, νταηλίδικα αποζητούσε το γκολ.

Και τα τέσσερα ο Πολωνοεβραίος Λεβαντόφσκι. Να τον βλέπουν οι Έλληνες κυνηγοί και να κατεβάζουν το κεφάλι, αυτοί που δεν είναι σε θέση να σημαδεύσουν ανάμεσα στα δοκάρια.

Άσε τους Έλληνες παίκτες. Ο Έλληνας κροίσος, ρωτάει ο αποδυτηριάκιας, ποιον παίκτη από την Μπορούσια θα ήθελε στην ομάδα του; Όλοι θα πουν τον Λεβαντόφσκι. Διαφωνώ! Ο αποδυτηριάκιας θα ήθελε στην ομάδα του να κάνει μεταγραφή τον γιατρό της Ντόρτμουντ.

Δούλεψαν τα φάρμακα, το καλό και μπόλικο πράμα. Δεν γίνεται διαφορετικά. Είναι η μόνη επιλογή αν θες να κερδίσεις, την καλύτερη αντίπαλο. Δεν μ'ενδιαφέρει αυτό εμένα! Όπως το λέω. Εγώ θέλω να δω μπάλλα. Τον παίκτη να τα δίνει όλα. Και όλα όσα του δίνει το φάρμακο. Ζω στην εποχή μου, της ταχύτητας και της βίας. Δεν γίνεται τον 21ο αιώνα να παρακολουθώ ποδόσφαιρο με πασίτσες και τακουνάκια και κόντρες χωρίς σωματική επαφή.

Θεατής είμαι κι όχι ο βαρώνος ντε Κουμπερνταίν.