ΣΕ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΡΟΚ ΠΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΤΕ

Ποδόσφαιρο πήγε να δει ο οπαδός της Μπάγερν στο ματς με την Μπαρτσελώνα. Το ίδιο και ο οπαδός της Ντόρτμουντ κόντρα στη Ρεάλ. Όχι να πάει στο γήπεδο να βρίσει. Αυτό απαγορεύεται. Όχι να ρίξει αντικείμενα. Οι ίδιοι οι οπαδοί της ομάδας του δεν θα του το επιτρέψουν. Όπως το λέω! Ούτε θα πάει στο γήπεδο ο Γερμανός και ο Άγλλος για να μπουκάρει μέσα και να διακόψει το παιχνίδι. Αυτά δεν γίνονται στις εκκλησίες.

Όπως το διάβασες. Τα γήπεδα είναι εκκλησίες. Αυτά που ξέρατε σ'άλλους χώρους πια. Σε συναυλίες ροκ, μέταλ, που κι αυτά χρειάζονται, δεν λέω, εκεί όπου τα γκρουπ βγαίνουν στημένα, ντυμένα, όσο πιο περίεργα, όσο πιο αντεργκράουντ και σου παίζουν μουσική για να μαστουρώσεις, να φτιαχτείς.

Ποδόσφαιρο σήμερα ίσον εκκλησία. Είναι ο ναός της απελευθέρωσης, όχι της περισυλλογής και της προσευχής, όπως στο ναό της θρησκείας. Άλλος ναός το γήπεδο. Της εκτόνωσης, της απολύτρωσης από την πίεση της καθημερινότητας.

Κάποιος πρέπει να στα πει, μεγάλε. Ποδόσφαιρο είναι αυτό που είδαμε στους δύο πρώτους ημιτελικούς της πιο αστραφτερής ποδοσφαιρικής διοργάνωσης. Κι αυτό είναι το τσάμπιονς ληγκ. Ποδόσφαιρο με γκολ, με φάσεις, με επιθέσεις, με την επιθυμία του παγκόσμιου κοινού να θέλει τους παίκτες να μένουν χωρίς ίχνος δύναμης φυσικής μετά το τέλος του παιχνιδιού.

Καμπούρη, γράμματα! Και γράμματα σημαίνει παίξτε μπάλλα. Όχι να περνάει η ώρα κι εμείς που βλέπουμε να μας παίρνει ο ύπνος. Αν θέλαμε υπνωτικό, δεν θα βλέπαμε τσάμπιονς ληγκ.