ΕΛΛΑΔΑ, ΜΠΟΡΕΙΣ! ΝΑ ΠΑ’ΝΑ Γ...ΘΕΙΣ!

Κανείς δεν πάει στο γήπεδο για να δει την αγαπημένη του ομάδα να τρώει το ένα μετά το άλλο τα γκολάκια της. Οι οπαδοί της Μπαρτσελώνας δεν θα πούμε ότι ελπίζανε στην ανατροπή. Γίνεται, γιατί να μη γίνεται 5-0 το 0-4, αλλά μία στο εκατομμύριο. Δεν περίμενε κανένας τους, όμως ότι η Μπάγερν ήταν ικανή να ντουμπλάρει το 4-0 και εκτός έδρας. Ότι η ομάδα τους, η θρυλική Μπάρτσα, το καμάρι τους θα έτρωγε τρία και για να μην ανέβει το κοντέρ θα ευχόντουσαν να σφυρίξει το κοράκι μία ώρα αρχύτερα τη λήξη.

Κι όμως, ουδείς έφυγε από το γήπεδο πριν τελειώσει το παιχνίδι. Το’πιανε το ποτήρι μέχρι τελευταίας σταγόνας. Να ήταν Έλληνες; Παίκτες πουλημένοι, η ομαδάρα δεν πεθαίνει. Διαιτητή μπινέ, πουτάνας γιε. Πρόεδρε πουσταρά, βάλε στον κώλο τα λεφτά.

Όσο είναι 0-0 το αποτέλεσμα και η ομάδα θέλει τη νίκη ο Βρετανός δεν θα βρίσει, απεναντίας θα ενθαρρύνει τους παίκτες του. England, up! England, up! Σε ελεύθερη μετάφραση Αγγλία, δείξε ποια είσαι! Liverpool up! Λίβερπουλ, μπορείς! Arsenal, up! Άρσεναλ, δώστα όλα! Tottenham, up! Τότεναμ, είμαστε εδώ!

Οι Ισπανοί της Μπαρτσελώνα δεν είναι Άγγλοι. Μεσογειακοί είναι, όχι βόρειοι. Έμειναν στη θέση  τους, όμως. Πικράθηκαν από τη βαρειά ήττα, αλλά δεν προσέβαλλαν τους παίκτες τους. Η χειρώτερη μαχαιριά στον ηθοποιό είναι να τελειώσει η παράσταση και η αίθουσα του θεάτρου να αδειάζει. Οι θεατές αντί να περιμένουν να κλείσει η αυλαία και να ξανανοίξει για να χειροκροτήσουν τους καλλιτέχνες, να έχουν γυρίσει την πλάτη τους στη σκηνή.

Το λένε κι έτσι είναι. Ο ηθοποιός, ο τραγουδιστής για ένα θερμό χειροκρότημα ζει.