ΡΟΜΠΕΝ, ΡΙΜΠΕΡΙ ΝΑΙ, ΟΧΙ ΜΕΡΚΕΛ, ΣΟΙΜΠΛΕ

Αυτό που έγραφα. Ότι το ποδόσφαιρο είναι ο μέγιστος σεναριογράφος. Ό,τι θέλει σου γράφει και όχι γιατί το έβγαλε από το μυαλό, γιατί το φαντάστηκε, αλλά το απίθανο να στο κάνει να συμβεί πραγματικά. Μέχρι που μπορεί να ξανακερδίσει η Μπάγερν, και μέσα στην έδρα της Μπάρτσας. Αυτό έγραφα. Και, τελικά, δεν έχασε απλά η καταλάνικη ομάδα. Ταπεινώθηκε. Αποφράδα νύχτα. Η πιο μαύρη της Ιστορίας της.

Από το πρώτο πεντάλεπτο το πράμα έδειξε. Μία Μπαρτσελώνα χωρίς δυνάμεις. Μία Μπάγερν διψασμένη για το αποτέλεσμα να φθάνει στην αντίπαλη περιοχή με τρεις και τέσσερις παίκτες.

Ο Βιλανόβα άργησε να αντικαταστήσει τις δύο ηράκλειες στήλες, Τσάβι και Ινιέστα. Αυτό όφειλε να κάνει για λόγους ηθικής τάξεως. Να προστατεύσει το κύρος των δύο παικταράδων. Να μη χρεωθούν ολοκληρωτικά το διασυρμό της ομάδας.

Κάποιοι Έλληνες στεναχωρήθηκαν με τη συντριβή 3-0 της Μπαρτσελώνα. Περισσότερο λαβώθηκαν με τον ιστορικό θρίαμβο της Μπάγερν. Κορίτσια, δεν αγωνίστηκε η Μέρκελ, ούτε ο Σόιμπλε. Και στη συντριπτική της πλειοψηφία οι παίκτες της βαυαρικής ομάδας δεν είναι Γερμανοί.

Δίκαιο το 3-0. Μία ομάδα, η Μπάρτσα που βρίσκεται στο λούκι και ρετάρει από τη μία και από την άλλη μία Μπάγερν που είναι φουλ πανσιόν προς τα επάνω της. Τι να λέμε; Αρκεί μόνον να σημειώσουμε ότι η Μπάρτσα ήταν να την λυπάσαι. Χειρώτερη από το πρώτο ματς, εκείνο το αλησμόνητο 4-0 που πλέον έγινε 7-0.

Κάτι τελευταίο. Η Μπάρτσα θα ανακάμψει. Για την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό μπορούμε να το πούμε αυτό;