ΜΕ ΤΟΥΡΛΟΥΜΠΟΥΚΙ ΝΤΑΜΠΛ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Εντάξει, ποδόσφαιρο δεν βλέπαμε, όμως έκανα υπομονή, τουλάχιστον να αποζημιωθώ στα πέναλτυ. Να πάει η δουλειά μέχρι την παράταση, μήπως πέσει τίποτα θρίλερ, τίποτα περιπέτεια, τέλος πάντων με τα πέναλτυ κάτι να μας μείνει απο τον τελικό του 2013. Και σου κάνει την έκπληξη το κοράκι. Δίνει πέναλτυ στη διάρκεια της παράτασης. Περίεργο. Καλά, δεν έχουν καταργηθεί τα πέναλτυ στο ποδόσφαιρο; Αυτό ξέρω. Πολύ σωστά, λοιπόν, ο διαιτητής αρνήθηκε το πέναλτυ το καραμπινάτο στην απόκρουση με το χέρι του Μανιάτη. Το άλλο, όμως, του Ολυμπιακού γιατί το έδωσε;

Απέτυχε ο διαιτητής. Γιατί πέτυχαν Ολυμπιακός και Αστέρας; Φρίκη. Ποδόσφαιρο γειτονιάς. Τουρλουμπούκι. Κανένας ρυθμός, καμμία ανάπτυξη, ιδιαίτερα ο Ολυμπιακός. Θα μου πεις ότι ο πρωταθλητής δεν έχει ομάδα. Σύμφωνοι. Ότι δύσκολα να παίξει καλή μπάλλα. Σωστό κι αυτό. Έχει, όμως, καλούς παίκτες. Δεν είναι παράλογο να περιμένεις να προσπαθήσουν, να αφήσουν στην άκρη τις προσωπικές τους διαφορές, προκειμένου να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Τελικός είναι αυτός, να ικανοποιήσουν τους γάβρους και να κερδίσουν τις εντυπώσεις.

Ένας Ολυμπιακός που δεν βλεπόταν. Αποκρουστικός. Περισσότερο ομάδα ο Αστέρας, από δική του αδυναμία, δεν ρισκάρισε, δεν βάρεσε στο ψαχνό. Μια αψυχολόγητη εγωπάθεια είχε βαρέσει τους παίκτες του Αστέρα, ότι δεν είναι καλύτεροι οι αντιπαλοί μας, ότι εμείς είμαστε καλύτεροι, με συνέπεια να επικρατεί ένας επικίνδυνος εκνευρισμός.

Έλλειψε ο ηγέτης απο τον Αστέρα. Αυτός που θα ενέπνεε τους συμπαίκτες του, παιδιά, ψυχραιμία, και τους φάγαμε, το πρόβλημα το έχουν οι ολυμπιακοί, όμως ψυχραιμία.

Τελικά, λίγο πριν τελειώσει η παράταση τα μπινελίκια που είχαν ανταλλάξει οι παίκτες του Αστέρα με του Ολυμπιακού, όταν κτύπησαν στο κόκκινο, δεν τους κρατούσαν με τίποτα. Εκεί άλλαξα κανάλι. Στο φινάλε ποδόσφαιρο ήθελα να δω, όχι άλλο άθλημα.