Η ΜΠΕΝΦΙΚΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΗΑ

Η Μπενφίκα ανήκει στον παληό κόσμο. Η Τσέλσυ εκφράζει την εποχή μας. Δεν φθάνουμε στο γήπεδο. Στο παιχνίδι, στον τελικό του γιουρόπα, δεν φαίνονται όλα όσα κουβαλάει μία ομάδα. Να γίνω πιο συγκεκριμένος.

Πριν από 40 χρόνια είχα επισκεφθεί τα γραφεία της Μπενφίκα, μόλις λίγο πριν πέσει η στρατιωτική χούντα. Νόμιζα ότι βρέθηκα σ'άλλον πλανήτη. αθλητικός συντάκτης εγώ, ελληνόπουλο, ούτε που θα μπορούσα να φανταστώ ότι η πολυτέλεια και η αρχοντιά του κτιρίου μιας ποδοσφαιρικής ομάδας θα ήταν σα να βρισκόμουν στη Σκάλα του Μιλάνου. Κάργα το κατακόκκινο βελούδο, πολυέλαιοι επιβλητικοί κρεμασμένοι από θόλους, ταπετσαρίες και πίνακες ζωγραφικής στους τοίχους. Ατμόσφαιρα υποβλητική.

Πήγα και στο γήπεδο της Μπενφίκα, το οποίο όμως δεν χρησιμοποιούσε για έδρα, διότι έπαιζε στο εθνικό στάδιο, στο Ντα Λουζ, στο γήπεδο Του Φωτός. Άλλη έκπληξη αυτή. Στο σωματειακό γήπεδο των Αετών ο χώρος των επισήμων ήταν αρχαίου ελληνικού ρυθμού, με κολώνες κορινθιακού τύπου. Φοβερά πράγματα.

Ήταν επόμενο να γνωρίσει την παρακμή η Μπενφίκα μεταχουντικά και χωρίς πια τους παικταράδες της σειράς Εουσέμπιο. Ούτε και πρόκειται να σηκώσει κεφάλι, να ξαναγίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης, σε επίπεδο τσάμπιονς ληγκ. Δεν προέρχεται από ανταγωνιστικό εθνικό πρωτάθλημα. Είναι Πορτογαλία, όχι Ισπανία. Αυτοκρατορίες και οι δυο, αποικιοκρατικές δυνάμεις υπήρξαν, όμως σήμερα στην τεχνοκρατική εποχή και οι θυρεοί και τα οικόσημα δεν πιάνουν μία.