Ο ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΜΟΥΡΙΝΙΟ

Είπαμε πολλές φορές ότι το να σαλιαρίζεις τυπικούρες πριν από έναν αγώνα είναι ξευτύλα και για εσένα που κάθεσαι να τις διαβάσεις. Άμα θέλεις να τζογάρεις πήγαινε μάθε δυο-τρία πράγματα και κάνε παιχνίδι. Έχεις θέμα; Πες το μου να μάθω κάτι που δεν ξέρω, κάτι που να αξίζει.
 
Μπέλα Γκούτμαν. Αυτή είναι ιστορία για τον αποψινό τελικό Μπενφίκα-Τσέλσυ. Για τους Πορτογάλους που θα μπούνε στο γήπεδο και δεν θα κουβαλάνε μόνο το άγχος του αγώνα αλλά και την κουβέντα του Ουγγροεβραίου προπονητή. Το σουτάρανε το 1962 από τη Λισσαβώνα γιατί ήθελε παραπάνω φράγκα, αφού μ’ αυτόν είχαν πάρει τα δύο πρωταθλητριών τους και την είπε τη βαρειά κουβέντα. Την ασήκωτη κουβέντα. «Δεν θα πάρετε ευρωπαϊκή κούπα ούτε σε εκατό χρόνια, ρε καρμίρηδες, αϊ σιχτίρ».
 
Έξι τελικούς από τότε η Μπενφίκα και μαζεύει τα μετάλλια που δίνουνε στο δεύτερο. Πήγε και προσκύνησε ο Εουσέμπιο στον τάφο του Εβραίου στη Βιέννη το 1990, αλλά τίποτα αυτός. Χωμένος βαθειά στο χώμα το κρατάει μανιάτικο. Άμα δεν περάσει ο αιώνας δεν γίνεται δουλειά. Αντε να χαλάσεις λεφτά για μεταγραφές άμα είσαι αφεντικό στην ομάδα.
 
Παραμύθι ή, κατάρα; Και ζοχάδα του να ήταν, μας κάνει όμορφη την ιστορία. Ίσαμε καμμιά τριανταριά ομάδες άλλαξε ο Γκούντμαν. Το 1967 πέρασε και από τον Παναθηναϊκό. Δεύτερη χρονιά δεν έμενε πουθενά. Πλακωμένος από παντού έφευγε. Τώρα που ξαναδιαβάζουν τα χαρτιά οι ειδικοί λένε ότι ο Μουρίνιο, αυτήν την εβραιόφατσα έχει σπουδάσει και έχει τα ίδια χούγια. Έλεγε και κάτι για λιοντάρια από τότε. Μπορεί να έχει τον έχει ξεπατικώσει και αυτός ο Φάμπρι.
 
Τι λέω εγώ; Κουβέντα να γίνεται. Αφού έχει μέσα και ιστορία και μύθο, αυτό θέλει ο άνθρωπος. Και ο τζογαδόρος τώρα θα πάει να τα ακουμπήσει στην Τσέλσυ. Εδώ άλλοι πάνε στις χαρτορίχτρες.