ΜΠΑΓΕΡΝ ΚΑΙ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ ΜΕ ΓΚΟΛΚΗΠΕΡ ΚΛΑΣΗΣ

Το πρώτο που έχω να παρατηρήσω για τον τελικό του τσάμπιονς ληγκ είναι οι δύο τερματοφύλακες. Δεν πας πουθενά, δεν έχεις τύχη αν δεν βρίσκεται κάτω από τα δοκάρια ο τερματοφύλακας. Η τερματοφυλακάρα. Και η Μπάγερν και η Ντόρτμουντ είχαν φύλακα στο τέρμα τους. Μπόντυγκαρντ με τα όλα τους.

Όχι, δεν είναι αυτές οι δύο ομάδες οι καλύτερες της Ευρώπης. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν άξιζαν για να φτάσουν στον τελικό. Με το σπαθί τους είχαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν το τρόπαιο. Κι ένας από τους λόγους που το πέτυχαν ήταν οι τερματοφύλακες τους. Ολοφάνερο αυτό στο Ουέμπλεϋ.

Νόμος στο ποδόσφαιρο. Επειδή είμαστε σε περίοδο όπου πολυπαίζει η κασέτα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η γνωστή κασέτα ότι θα κτίσουμε ομάδα για το νέο πρωτάθλημα. Πώς θα κτίσεις, ρε; Με τι υλικά; Από ποια μάντρα οικοδομών θα ψωνίσεις;

Κτίζω ομάδα σημαίνει βρίσκω το σκελετό μου. Τους παίκτες που θα αποτελέσουν τον κορμό της ενδεκάδας. Νο1 παίκτης στη σιδεριά που θα πατήσει στα θεμέλια της ομάδας μου είναι ο τερματοφύλακας. Νο2 ο χαφ ο επιτελικός, Νο3 ο σέντερ μπακ και Νο4 ο σέντερ-φορ. Αυτή είναι η βάση.

Μπάγερν και Ντόρτμουντ πήραν περισσότερα από όσα ίσως άξιζαν διότι είχαν τερματοφυλακάρες.