Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΜΕΤΟΧΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ

Το μεγαλύτερο φιάσκο στην Ιστορία του εγχώριου επαγγελματικού πρωταθλήματος είναι αυτή η γκραν σουξε απάτη της πολυμετοχικότητας στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Δεν υπάρχει πιο ξεφωνημένο σκάνδαλο. Αυτές οι πρώτες αράδες κουβαλάνε την εφιαλτική τους διάσταση με την ευκαιρία της πρώτης δικαστικής αναμέτρησης αύριο Πέμπτη ανάμεσα στον Τζίγγερ Βαρδινογιάννη και τον Ανδρέα Βγενόπουλου, οι οποίοι έχουν αλληλομηνυθεί.

Να επαναλάβω απλά ότι αυτό το σάπιο πράμα που σήμερα κυκλοφορεί ως Παναθηναϊκός, και για το οποίο ευθύνη δεν φέρει μόνον ο Αλαφούζος, θα ανατιναχθεί σα γιαπωνέζικο ηφαίστειο, αν τελικώς οι δυο ορκισμένοι αντίπαλοι, Βγενόπουλος και Βαρδινογιάννης φθάσουν στα άκρα. Όπως, δηλαδή, δηλώνουν με τον πιο αποφασιστικό τρόπο στους αυλικούς τους.

Παρένθεση. Κάποτε, για την ακρίβεια μέχρι πρόσφατα, και για χρόνια, ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα, το Βαρδινογιαννέικο και τον διαρκώς αναπτυσσόμενο οικονομικά και επιχειρηματικά σε ζωτικούς χώρους δικηγόρο Βγενόπουλο, λειτουργούσε με λεπτές ισορροπίες ένας συνδετικός κρίκος. Ο μυτόγκας δικηγόρος, σοβαρότατος και αξιοπιστότατος κύριος Αλεξανδρίδης τον οποίον βρήκε ο Βαρδής από τον μακαρίτη αδελφό του, τον πατριάρχη της οικογένειας Νίκο. Πάνε αυτά. Τελειώσανε.

 Όταν, πριν από πέντε χρόνια, κατέβηκε στο πεζοδρόμιο σαν την Παπαρήγα και τον Τσίπρα, ο θρασύτατος Βγενόπουλος δεν κρατιότανε. Πιάνοντας αιχμαλώτους τους αγανακτισμένους βαζελόφρονες ήθελε να στήσει αγχόνη στο Σύνταγμα για τον Βαρδινογιάννη, με το άλλοθι ότι η ομάδα έχανε μαρς το ένα καπάκι μετά το άλλο τα πρωταθλήματα από τον Κόκκαλη. Ο Βγενόπουλος σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης απέναντι στη χούντα του Ολυμπιακού και στο κοτζαμπασισμό του Βαρδινογιάννη.

Γνωστές ιστορίες. Επιτόπου έβγαλε τα απωθημένα τριών δεκαετιών ο Γιαννακόπουλος και στάθηκε στο πλευρό του τραπεζίτη. Τελικά, ο δυνάστης Τζίγγερ απεχώρησε μπήκε στο κόλπο ο κοινής αποδοχής εφοπλιστής Πατέρας, με λιμανίσιο ύφος άμα λάχει να ‘ούμε, και στον Παναθηναϊκό εισέρρευσαν τα περισσότερα λεφτά από κάθε άλλη ΠΑΕ. Απάτη λέω την πολυμετοχικότητα επειδή παραμύθι φούρναρης παραπέμπει σε υπεράνω προσωπικών συναισθηματική ένωση των ισχυρών παναθηναϊκών δυνάμεων. Οι άνθρωποι μόνο τα μάτια τους δεν έβγαλαν. Και δεν αναφέρομαι στις δημόσιες και ενυπόγραφες προκλήσεις που ο ένας κοπανούσε στον άλλον.

Απάτη η πολυμετοχικότητα και διότι πανηγυρικά διέσυρε την όποια δυναμική του Παναθηναϊκού. Για να πάρουν ένα κωλοπρωτάθλημα ξόδεψαν τα μαλλιά της κεφαλής τους και της τρίχες στα αιδοία τους. Φοβερά πράγματα. Εκατομμύρια γράφτηκαν στο χιόνι, δεν έπιασαν τόπο, διότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε καν την αγωνία να φτιάξει ομάδα παρά να πάρει την κούπα από τον πούστη τον Ολυμπιακό. Αν είχε ομάδα δεν θα το έχανε την επόμενη κιόλας σαιζόν από τον πρωτάρη Μαρινάκη με 13 πόντους διαφορά.

Γιατί, κύριε, Πατέρα, δώσατε 1,2 εκ. για τη μεταγραφή του Μελίσση, αναφέρει σε μια από τις επιστολές του ο μεγαλομέτοχος Βαρδινογιάννης στον πρόεδρο Νίκο Πατέρα. Είπαμε. Οι επιστολές είναι πολλές. Κάποια ωραία πράγματα, εξόχως «πικάντικα» αναφέρει σε δικά του φιρμάνια και ο Πατέρας στον Τζίγγερ.

Ο Βγενόπουλος να ζητάει λεφτά από έσοδα της ΓΗΠΕΛ για να κατατεθούν στην ΠΑΕ. Ο Βαρδινογιάννης να λέει, Εντάξει, θα τα δώσω τα λεφτά σε χορηγίες. Σε τι χορηγίες να αναρωτιέται ο Πατέρας, σε μπουνιές, σε είδος, σε τι.

Να βγουν οι «επιστολές Λαγκάρντ», λέει ο αποδυτηριάκιας. Γιατί, όχι; Δεν το καταλαβαίνω. Για την αγάπη τους στον Παναθηναϊκό έγιναν πολυμετοχικοί, όχι για να κονομήσουν. Γιατί, λοιπόν, να κρατιούνται απόρρητες οι επιστολές. Να μάθει και ο μαλάκας, ένας είναι ο μαλάκας, ο κόσμος, όχι μόνον ο πράσινος, όλος ο κόσμος του ποδοσφαίρου, πως σκέπτονται, πως ενεργούν οι λεφτάδες όταν εμπλέκονται με τις ομάδες.