ΟΠΩΣ Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ

Πριν από χρόνια, πιτσιρικάς εγώ, μόλις είχα πρωτομπεί στη δουλειά, μου είπε μια κουβέντα μια παληκοραβάνα παράγοντας ομάδας που με προβλημάτισε: “Τους βετεράνους ποδοσφαιριστές τους κρατάς μακρυά από την ομάδα, είναι επικίνδυνοι. Και άχρηστοι”. Τι είπε ο άνθρωπος; Κι όμως, είχε δίκαιο.

Μιλάμε για Ελλάδα, όχι για Αγγλία. Έκανε μια εκδήλωση κοινωνική το σωματείο το συνδικαλιστικό των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών και οι Άγγλοι της Λίβερπουλ και την Τότεναμ, της Κρύσταλ Πάλας και της Νιούκαστλ ερχόντουσαν με σμόκιν. Και όταν μιλούσαν μπροστά στην κάμερα ολοκλήρωναν προτάσεις. Και η κουβέντα τους είχε νόημα, είχε περιεχόμενο.

Εδώ στην Ελλάδα ήταν απίστευτο ότι δυό-τρείς ποδοφαιριστές, κατά τύχη κυρίως του Παναθηναϊκού, ήταν επιστήμονες. Ένας δικηγόρος, ο Καμάρας, ένας γιατρός, ο Σούρπης. Και ο Νικολάου της ΑΕΚ. Το απίθανο.

Επειδή ξέρει να παίζει μπάλλα είναι ικανός να διοικήσει την ΠΑΕ; Όχι, βέβαια. Να γίνει στέλεχος επαγγελματικό στην ΠΑΕ; Είναι σα να παίρνεις έναν πολύ καλό δημοσιογράφο και να περιμένεις να είναι άριστος αρχιτέκτων ή χρηματιστής. Έναν ηθοποιό πετυχημένο και να τον κάνεις γεωπόνο ή, αρχαιολόγο.

Αντε να κάνει για σκηνοθέτης ένας ηθοποιός και αυτό δεν είναι σίγουρο. Όπως ένας ποδοσφαιριστής να νοιώθει στα νερά του αν συνεχίσει προπονητής. Όχι κάτι άλλο.