ΖΑΛΙΖΕΤΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΥΨΗ

Ο Ατρόμητος είναι η μοναδική ομάδα του πρωταθλήματος που κέρδισε τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Δεν σημαίνει κάτι αυτό. Διαβάζεις αποδυτηριάκια, διαβάζεις την αλήθεια του ποδοσφαίρου. Την Μπαρτσελώνα στην Καταλωνία να κέρδιζε το Ατρομητάκι, την Μπάγερν στο Μόναχο, θα παρέμενε Ατρομητάκι.

Ο Πανιώνιος, ο Ηρακλής, ομάδες μεσαίες είναι αυτές που είναι. Δεν θα αλλάξουν κλάση προς τα επάνω, ας τους έρθουν όλα δεξιά. Η Λάρισα είναι Λάρισα, ας πάρει πρωτάθλημα, ας πάρει και κύπελλο. Το ίδιο και η Καστοριά και ο ΟΦΗ, θα κάνουν ένα τσαφ, όμως επιτόπου θα επιστρέψουν στα κυβικά τους. Την μεγαλύτερη ευκαιρία της ιστορίας του την πέταξε ο Ατρόμητος. Γιατί; Επειδή είναι ο Ατρόμητος Περιστερίου. Επειδή σαν πτηνό δεν γεννήθηκε να πετάει υψηλώτερα απ' όσο του επιτρέπει η ράτσα του. Τόσο απλά.

Έχουν αποδειχθεί πολλάκις στο ποδόσφαιρο αυτά. Ζαλίζεται ο άλλος στα μεγάλα ύψη. Δεν είναι ο εαυτός του. Το δουλειά έχω εδώ, τόσο υψηλά. Δεν είναι μια μεταφυσική προσέγγιση αυτή. Είναι η εξήγηση η επιστημονική και όχι μόνον ποδοσφαιρική.

Η γαμημένη ψυχολογία. Δεν είναι τυχαία πρώτη επιστήμη. Κερδίζει ο Ατρόμητος στην Τούμπα τον ΠΑΟΚ στο προτελευταίο ματς. Αν χρειαζόταν τη νίκη στο τελευταίο ματς και έπαιζε με τον ΠΑΟΚ δεν θα το κέρδιζε ο Ατρόμητος, ακόμα και αν έπαιζε στο Περιστέρι. Επειδή είναι ακόμα Ατρόμητος.