ΟΤΑΝ ΠΑΝΕ ΓΗΠΕΔΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥΣ

Ευχαριστώ τον κύριο Δημήτριο Γιαννακόπουλο. Τα λόγια του, αυθόρμητα και ειλικρινή, αμέσως μετά τη νίκη της ΚΑΕ Παναθηναϊκός επί της ΚΑΕ Ολυμπιακός, δίνουν την αφορμή να απευθυνθώ περισσότερο επικοινωνιακά με το φιλοθεάμον, όμως τόσο απαιτητικόν, κοινό του αποδυτηριάκια.

Ας μου επιτραπεί μία μικρή παρένθεση, πριν συναντήσουμε ευλαβικά τις δηλώσεις του μεγαλομετόχου του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Πιτσιρίκι μ'επιαναν οι απορίες. Γιατί αυτό, γιατί εκείνο. Μεγάλωσα σε μία άλλη Ελλάδα, όταν ο κόσμος κυκλοφορούσε χωρίς Ι.Χ. αυτοκίνητο, τηλεόραση και τηλέφωνο στο σπίτι. Και πάντα ρωτούσα τους μεγαλύτερους. Και άλλοτε εισέπραττα χρυσάφια, άλλοτε σκουπίδια.

Γιατί μπογιατίζουν με χριστιανικούς σταυρούς αυτούς τους τοίχους; Για να μην κατουράνε εδώ, παιδί μου.

Ναι, αλλά να, που οι αλήτες εδώ κατουράνε και βρωμάει ο τόπος.

Ποιοι είναι λάθος, ερωτώ. Αυτοί που ουρούν στο μαντρότοιχο εκείνο που υπάρχουν επτά σταυροί ύψους ενάμισυ μέτρο ο καθένας. Ρωτάω. Μήπως φταίνε εκείνοι που “βάζουν” σταυρούς σ'ένα σημείο όπου κάποιοι έχουν αποφασίσει να τον χρησιμοποιούν σα μόνιμο αποχωρητήριο.

Παρακαλώ πολύ, είπε ο κύριος Δημήτρης Γιαννακόπουλος, όταν θα υποδεχθούμε τον Ολυμπιακό, το ματς να γίνει σε αθλητικά πλαίσια. Παρακαλώ πολύ, όχι βρισιές, όχι κροτίδες. Παρακαλώ πολύ, να είστε κόσμιοι, να στηρίξετε την ομάδα χωρίς ακρότητες, παρακαλώ πολύ...

Ευχαριστώ και πάλι τον κύριο Γιαννακόπουλο, διότι η κουβέντα του είναι Αποκάλυψη Τώρα. Αυτό λέει ο αποδυτηριάκιας. Δηλαδή; Ότι ένα κομμάτι του κόσμου, παναθηναϊκού, ολυμπιακού , άσχετο αυτό, κάθε ομάδας, δεν πάει στο γήπεδο για να χαρεί το παιχνίδι, να στηρίξει την ομάδα του.

Αλλά; Πάει στο γήπεδο για να κάνει την ανάγκη του. Να ουρήσει. Κι όχι μόνον. Να ξαλαφρώσει από τα ψιλά και από τα χοντρά.