Η ΣΙΩΠΗ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΑΖΕΣ ΤΩΝ ΒΑΖΕΛΩΝ

Υπάρχουν και βάζελοι σκεπτόμενοι. Μην τρελαθούμε. Δεν είναι όλοι χύμα στο κύμα της Παναθηναϊκής Συμμαχίας. Οπαδοί είναι, όμως και προβληματιζόμενοι. Έβλεπαν τι παίζει  στην ΑΕΚ και ένας κρύος ιδρώτας τους έπιανε.

Εδώ και δύο χρόνια οι σοβαροί, οι ανησυχούντες Παναθηναϊκοί το έλεγαν με ένα στόμα. Μη γίνουμε σαν την ΑΕΚ. Μη πάθουμε τα χειρώτερα. Τους τελευταίους μήνες το χειρώτερο του χειρώτερου που θα μπορούσαν να σκεφθούν ήταν να βιώσουν εκείνη την παρακμιακή κατάσταση η οποία οδήγησε την ΑΕΚ στο αγωνιστικό και όχι μόνο υποβιβασμό της.

Τελικά, πως έκατσε η τράπουλα;

Φοβερά πράγματα. Οι αεκτζήδες σήμερα είναι τρισευτυχισμένοι, κάργα στην ελπίδα, ό,τι πιο   δοξασμένο του φουκαρά. Και από την άλλη οι βάζελοι μ’ ένα κεφάλι βαρύ πάνω στα δυο χέρια τους. Κλαίνε τη μοίρα τους. Που πάμε; Που θα μας βγάλει η δουλειά.

Αντικείμενο ψυχολογικής ανάλυσης πλέον είναι σήμερα η σιωπή και η κατάθλιψη που κυριαρχούν στις μεγάλες, τις ατελείωτες μάζες των οπαδών του Παναθηναϊκού. Οι άνθρωποι είναι σε λούκι. Χοντρό. Και  μπροστά τους το σκοτάδι. Το βαθύ.

«Μην πάθουμε σαν τους αεκτζήδες» έτρεμαν μέχρι πρόσφατα οι βάζελοι. Οι αεκτζήδες βρέθηκαν πράγματι στο κενό. Σε ελεύθερη πτώση στο γκρεμό. Να, όμως, που προέκυψε ο από μηχανής θεός, ο τίγρης, έστω και μέσα σε κλουβί. Ο Παναθηναϊκός σε ποιόν να ποντάρει για να ξαναβρεθεί στα ίσα του;