ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΣΑΡΑΒΑΚΟ Ο ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ

Ο Νταμπίζας είναι άνθρωπος του προπονητή, ο Σαραβάκος είναι το όργανο του προέδρου. Έτσι είναι. Έτσι πρέπει να είναι. Καμμία σχέση ο Νταμπίζας με τον Σαραβάκο και δεν βάζουμε στην κουβέντα το ότι ο ένας φόρεσε τη φανέλλα του Ολυμπιακού κι ο άλλος είναι το δικό μας παιδί. Αυτά δεν αφορούν οργάνωση, ούτε λειτουργία του μαγαζιού.

Οι οπαδοί, ακριβώς επειδή είναι οπαδοί, έχουν τις ευαισθησίες τους, και ήταν επόμενο να κλωτσήσουν όταν άκουσαν το όνομα «Νταμπίζας». Από την πλευρά του καλώς έπραξε ο Αλαφούζος να αποδεχθεί τον Νταμπίζα, αφού τον εκτιμά σαν εργαλείο του ο προπονητής.

Δεν πρόκειται περί συμβιβασμού του προέδρου. Απεναντίας, με τον πιο αρχηγικό τρόπο διευκολύνει τον Αναστασίου να κάνει τη δουλειά του και μην επικαλεστεί δικαιολογίες για τούτο και το άλλο.

Ο μεν, λοιπόν, Νταμπίζας είναι επιλογή του Αναστασίου, ο δε Σαραβάκος του Αλαφούζου, ο οποίος έχει άγρια μεσάνυχτα από μπάλλα. Κανένα πρόβλημα. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της Ιστορίας του Παναθηναϊκού η ΠΑΕ, η ΠΑΕ όχι το σωματείο, έχει ανάγκη εκείνον που θα αρπάξει το πηδάλιο για να αντιμετωπίσει τις φουρτούνες και γι’ αυτό δεν χρειάζεται κάποιον που έχει φάει με τα κουτάλια το ποδόσφαιρο.

Άλλα προσόντα να διαθέτει ο Αλαφούζος, όχι να είναι σε θέση να εκτιμά ποδοσφαιριστές, να συνομιλεί προπονητικά με τον Φερέϊρα, τον Ρότσα, τον Φάμπρι, τον Αναστασίου, αύριο με κάποιον άλλον. Γi’ αυτό ο πρόεδρος επέλεξε τον Σαραβάκο, κι όχι τον κύριο Παναγόπουλο, την κυρία Μπαλωμένου, τον κύριο Λουκάκο, οι οποίοι έχουν άλλα καθήκοντα.

Ο Σαραβάκος είναι ένας ευπρεπής κύριος. Δεν είχε πουλήσει κανένα παιχνίδι, στο ξενοδοχείο με την αποστολή του Παναθηναϊκού σαν ποδοσφαιριστής ούτε ζάρια έπαιζε, ούτε ουϊσκια έπινε. Ούτε έβαλε τσιγάρο στο στόμα. Πάντα καθαρός, καλοντυμένος, και όπως όλοι θυμούνται, αληθινός τζέντλεμαν, τελευταίος σηκωνόταν από το τραπέζι. Δύσκολο παιδί, όμως.

Όπως τον είχα γνωρίσει όταν ακόμα έπαιζε στον Πανιώνιο, που του είχα πάρει συνέντευξη, έτσι έμεινε ο ίδιος. Όχι αλητόπαιδο, όμως περίεργος, εσωστρεφής. Ερωτηματικά προκαλεί η επιλογή του. Αν, δηλαδή, λόγω χαρακτήρα και της δεδομένης απειρίας του στο συγκεκριμένο πόστο, θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ανθρώπου του προέδρου, να είναι το μάτι του προέδρου.

Ο Αναστασίου με το συνεργείο του έχει βάλει μπροστά την υλοποίηση του πλάνου του, το οποίο όμως η ΠΑΕ οφείλει να παρακολουθεί σε κάθε φάση, τη διαδικασία, την πορεία εφαρμογής του. Μέσω Σαραβάκου. Μη μπερδεύουμε τον Κωνσταντίνου, ούτε το κύριο Σιωπήλη, οι οποίοι διαχειρίζονται περισσότερο τεχνοκρατικά, όχι αγωνιστικά θέματα.

Ο Σαραβάκος τα έχει βρει με τον Αναστασίου; Υπάρχει η αίσθηση ότι ο Αλαφούζος σα να ευλογεί το κενό που «κτίζεται», που εδραιώνεται ανάμεσα στον άνθρωπο του, τον Σαραβάκο, και το συνεργείο του Ολλανδού.