ΚΑΙ Η ΝΕΩΝ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΚΛΕΦΤΟΥΡΙΑΣ ΤΟΥ '21

Κόντρα στο Ουζμπεκιστάν οι νεαροί διεθνείς μας χάσανε το μπούσουλα. Μπερδευτήκανε. Φρακάρανε. Δεν είχαν επιλογές. Πού να τις βρουν στις άδειες τσέπες; Μπράβο στα παιδιά που περάσανε τον όμιλο. Μέχρι εκεί ήταν, όχι περισσότερο. Δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις υψηλές όταν παίζεις άμυνα της άμυνας ω άμυνα.

Η ελληνική ομάδα νίκησε το Μεξικό, ένα από τα φαβορί του νεανικού μουντιάλ, διότι «ασχολήθηκε» με τον αντίπαλο. Όχι με τον εαυτό της. Όχι τι θα κάνει στο γήπεδο αυτή η ίδια. Πώς θα αγωνισθεί. Πώς θα κερδίσει.

Ο αδύνατος για να βουτήξει αποτέλεσμα, κι αν του κάτσει, το ρίχνει στο κλεφτοκοτάδικο στυλ. Μάρκος Μπότσαρης και Ανδρέας Μιαούλης. Ηρωϊκά και αλβανικά. Πονηρά, όχι απαραίτητα μπαμπέσικα.

Έτσι πήραμε το Ευρώ 2004. Έτσι απελευθερώθηκε η Ελλάδα από την οθωμανική κατοχή. Με παικταράδες οπλαρχηγούς και «στρατό» τσουρουκάδες. Κι αυτή η κολώνια κρατάει μέχρι σήμερα. Με γιούργια μια ζωή η Ελλάδα κυκλοφορεί στο χάρτη. Καμμία σχέση με σχεδιασμό, πρόγραμμα, οργάνωση, μεθοδικότητα.

Αυτά είναι άγνωστα πράγματα, δυτικά πράγματα. Μιλάει η κλεφτουριά, όχι ο τακτικός στρατός. Η τάξη. Η πειθαρχία. Έκανε τη μαλακία η Ελλάδα να μπει στο λούκι της Ευρώπης, να παίξει μπάλλα επιθετικά, όπως οι παληοί αποικιοκράτες, και βρέθηκε ξεβράκωτη με ξίφος τα δάνεια και ασπίδα της τα μνημόνια.