ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΜΕ ΜΠΑΛΛΑ, ΠΑΟΚ ΜΕ ΚΑΜΕΡΕΣ;

Γινόταν κάποτε η κλήρωση του πρωταθλήματος και παίρνανε φωτιά τα κομπιουτεράκια. Τα πλάνα των πλάνων. Ποιος παίζει με ποιον και πότε. Υπολογισμοί στους υπολογισμούς. Και ο καθένας, από τους μικρούς λέμε, ψαχνότανε να κάνει συμφωνίες μ’ άλλους μικρούς. Μιλάμε, όμως, για προέδρους που δεν είχαν μπέσα, που ο ένας ήθελε να ρίξει τον άλλον.

Στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο είναι στα χέρια άσχετων. Καμμία υπερβολή σ’ αυτό. Οι άνθρωποι έχουν άγρια μεσάνυχτα με το αντικείμενο. Μάγκες είναι, καπάτσοι, της νύχτας, περπατημένοι, αδίστακτοι, όμως από μπάλλα δεν καταλαβαίνουν. Δεν θέλουν να καταλάβουν.

Ο αιώνιος πρόεδρος ομάδας, εφοπλιστής και λεχρίτης, κυριλάτος και απατεωνάκος, στο ποδόσφαιρο τη ψάχνει στο πονηρό. Και αρχίζει να «μελετά» την κλήρωση οριζοντίως και καθέτως. Τι κάνω εγώ, που θα βρίσκεται ο αντίπαλος, οι αντίπαλοι την 8η αγωνιστική. Και μετά πως θα έχει κάτσει η τράπουλα την 12η αγωνιστική.

Πρωτάθλημα σημαίνει η ομάδα μου. Τι κάνω εγώ. Μόνον εγώ. Ασχολούμαι αποκλειστικά με την ομάδα μου. Δεν χάνω χρόνο, σκέψη, ενέργεια και χρήμα για κανέναν άλλον. Ασχολούμαι μονάχα με τον προπονητή μου, με τους παίκτες μου. Πρώτα αυτό. Μόνον αυτό. Όχι πώς θα τη φέρω στον άλλον. Τι παγίδα θα του στήσω. Ούτε να τον περιμένω στη γωνία να του κάνω χωσιά.

Ένα πρωτάθλημα είναι αυτό που θα το παίξουν Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ. Έτσι δείχνει. Θα μας δείξει τη μπάλλα του ο Ολυμπιακός ή, και τις άκρες του στο χώρο; Και ο ΠΑΟΚ πως θα παίξει, ρωτάω. Στήνοντας κάμερες πίσω από τις κουρτίνες και μπανίζοντας τον Ολυμπιακό;