ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΟΣ ΝΑ ‘ΣΑΙ ΟΠΑΔΟΣ «ΜΙΚΡΗΣ» ΟΜΑΔΑΣ

Να σου πω τι έλεγε ένας παληός αθλητικός συντάκτης, οπαδός του Πανιωνίου. Ήταν μια εποχή που υπήρχαν αρκετοί πανιώνιοι δημοσιογράφοι, όχι μόνον αθλητικοί. Πολύ περισσότεροι από τους απολλωνιστές και τους εθνικούς. Ο εν λόγω, λοιπόν, είχε πει τη μεγάλη κουβέντα…

"Δεν θα ήθελα ο γιος μου να γίνει πανιώνιος. Μακάρι να γίνει ολυμπιακός και παναθηναϊκός".
Τον άκουσα να το λέει με τα ίδια μου τα αυτιά. Σοκαρίστηκα. Επειδή ο εν λόγω, όπως όλοι γνώριζαν, ήταν αθεράπευτα αντιολυμπιακός και αντιπαναθηναϊκός. Ο ίδιος έδωσε την εξήγηση.

"Είναι πόνος να είσαι πανιώνιος. Περισσότερο χάνεις, στεναχωριέσαι, και λίγες φορές χαίρεσαι. Αν το παιδί μου γίνει ολυμπιακός ή, παναθηναϊκός, τις περισσότερες φορές θα είναι με τους νικητές".

Λες; Ρωτάω. Λες να είναι αυτός ένας λόγος, ίσως ο πιο κύριος, που ασυνείδητα σπρώχνει τα πλήθη περισσότερο στις «μεγάλες ομάδες». Λες;
 
Διαβάστε ακόμα:

Ενας βαζέλος απορρίπτει το «μύθο» περι γάβρων