ΕΦΤΑΙΓΕ ΤΟ ΚΡΕΜΜΥΔΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ

Ανησυχώ, είπε ο Βασίλης Κωνσταντίνου. Μέχρι που γίνεται σουξέ. Ανησυχώ. Αν του βαρέσει την έμπνευση του Φοίβου, σου λέω ότι γίνεται για μία σαιζόν το τραγούδι της εποχής. Ανησυχώ.

Τι νομίζεις κάνει ο καλλιτέχνης. Πέφτει σε μία λέξη, καλύτερα σε ένα ρήμα. Υπερέχει το ρήμα διότι δηλώνει κινητικότητα. Έτσι είναι. Το ρήμα; Πονάω, Ανησυχώ, Καίγομαι, Τρελλαίνομαι έχει μία φόρτιση συναισθηματική. Και στα χείλη μιας Βανδή, μιας Βίσση με τα κατάλληλα ηλεκτρονικά βοηθήματα στο κάνουν επιτυχία.

Ανησυχώ, λέει, ο Βασίλης Κωνσταντίνου, όχι στο αγωνιστικό κομμάτι. Δεν υπάρχει περίπτωση να υποβιβαστεί η ομάδα. Η ανησυχία είναι στα εισιτήρια διαρκείας. Περίεργο. Να μην ανησυχεί αγωνιστικά ο Μπίλυ. Ίσως επειδή θα επανέλθει ο Κοτσόλης, άσχετο αν το παλληκάρι έχει ξεχάσει ότι υπήρξε τερματοφύλακας.

Την περασμένη σαιζόν που ο Κομπότης έπαιρνε το διπλό στο ΟΑΚΑ, ο Α’ αντιπρόεδρος δεν ανησυχούσε. Έχασαν τα παιδιά επειδή βρώμαγαν κρεμμυδίλα οι παίκτες του Λεβαδειακού, από τα σουβλάκια που τους τάιζε ο Κομπότης. Γι’αυτό έλεγε και ξανάλεγε μέχρι που το πίστεψε και ο ίδιος ο Μπουμσόγκ, ότι δεν έφταιγε, ότι είναι καθαρός.