ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΟΝ ΠΑΙΚΤΑΡΑ ΣΠΑΝΟΥΛΗ

Εχουν τρελλαθεί οι Ολυμπιακοί. Μιλάω τώρα για τους σοβαρούς γάβρους, διότι υπάρχουν και τέτοιοι, όπως υπάρχουν και σοβαροί παναθηναϊκοί, αεκτζήδες, ακόμη και σοβαροί πασόκοι υπάρχουν, σου λέω.

Λοιπόν. Οι σοβαροί οι γάβροι βλέπουν να διαλύονται οι ομάδες τους και τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. Ουδείς ασχολείται. Και όταν λέμε διαλύονται, δεν μιλάμε μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά. Φεύγουν, δηλαδή, παίκτες ή, θέλουν να φύγουν για τον άλφα και βήτα λόγο, που πολλές φορές δεν τον ξέρεις κιόλας.

Για κάτσε, σου λένε οι γάβροι. Πρωταθλητής Ευρώπης είμαι στο μπάσκετ, δις σερί μάλιστα, και βγαίνει το κάθε τσουτσέκι να με κάνει να δείχνω καφενείο. Εμένα, μάλιστα, που κράτησα και τον παικταρά τον Σπανούλη. Και φεύγουν οι άλλοι, το παίζουν και παρεξηγημένοι και χολωμένοι. Τι συμβαίνει, σου λένε, στην ομάδα και ουδείς το γράφει, ουδείς μιλάει.

Σ’ αυτούς έχω να πω το εξής. Όλα θα γραφτούν. Ειδικά άμα αρχίσουν οι στραβές θα βγαίνουν ένα ένα στη φόρα πράγματα που, αλήθεια ή, ψέματα, θα σας φρικάρουν. Ετσι συμβαίνει πάντα. Βάρδα μόνο να μη σε πάρει η κάτω βόλτα.

Το μπάσκετ είναι εύκολο, όμως. Πιο εύκολο. Εχεις λεφτά; Ετσι και δεν είσαι τρόμπας, κάνεις ομαδάρα. Διαλύθηκε, ρε, η Πανάθα επειδή έφυγαν κοτζάμ Ομπράντοβιτς και τόσοι παικταράδες; Ούτε μία σαιζόν δεν έχασε ο Δημητράκης και έπιασε πάλι κορυφή. Και είναι και μικρός ακόμη.

Τέλος πάντων, στο ποδόσφαιρο είναι το ζουμί. Επανέρχομαι.