Η ΑΚΡΙΒΗ ΚΑΙ Η ΚΑΛΗ ΦΤΗΝΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ

Σε προκαλώ. Είσαι Ολυμπιακός, δηλαδή ελληνική ομάδα. Ποιο είναι το καλύτερο, ρωτάω. Να αγοράσεις με τα λεφτά σου για ένα-δύο χρόνια τον Ριβάλντο, έναν παγκοσμίας κλάσης παικταρά ή, κάποιον άγνωστο που έχει όλες τις προδιαγραφές να εξελιχθεί.

Σίγουρα είναι ωφέλιμο για την ομάδα ένας παίκτης μαγνήτης λόγω αξίας και διασημότητας, διότι και κόσμο τραβάει και ανεβάζει ποιοτικά τα αποδυτήρια. Βασικό κι αυτό. Συνήθως ο μεγάλος παίκτης, μάλιστα αν είναι σοβαρός επαγγελματίας, κι όχι κάποιος τσογλαναράς, έχει και συμπεριφορά βαρειάς προσωπικότητας στα αποδυτήρια.

Ποιο, όμως, είναι το ζητούμενο για μία ελληνική ομάδα, η οποία δυστυχώς κυκλοφορεί στο υποβαθμισμένο περιβάλλον του εγχώριου πρωταθλήματος. Να κάνει το εύκολο ή, το δύσκολο; Να αγοράζει το έτοιμο πράμα που είναι ακριβό ή, να οργανωθεί για να κτυπάει τα κρυφά ταλέντα πριν ακόμα ανθίσουν.

Ποιος δεν θα συμφωνήσει ότι με τη φτηνή μεταγραφή, με την καλή μεταγραφή παίρνεις έναν παίκτη και θα σου παίξει όσο τον έχεις και θα κερδίσεις αν τον μεταπωλήσεις. Από την άλλη, η ακριβή μεταγραφή, που συνήθως έχει κάποια ηλικία, από 32 και βάλε, πέρα από το λούστρο της, είναι το ρίσκο.

Διαβάστε ακόμα:

Σαμψών χωρίς μαλλιά ο Ολυμπιακός