ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΓΚΟΛΤΖΗΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΙΤΣΕΛ; ΔΥΣΚΟΛΟ

Γκολτζής ο Μίτσελ. Όχι καθαρόαιμος κυνηγός, ένα είδος μεσοεπιθετικού, περιφερειακού σέντερ-φορ.

Αν θέλεις να βρεις ποιος Έλληνας παίκτης είναι πιο κοντά στο στυλ του, μάλλον θα δείξεις τον Νίκο Λυμπερόπουλο. Ο προπονητής του Ολυμπιακού έπαιξε περισσότερα από 400 ματς με τη φανέλλα της Ρεάλ Μαδρίτης, για 13-14 χρόνια. Κι εδώ πέφτει στο τραπέζι η θεωρία… Περί τίνος πρόκειται η κουβέντα;

Λέγεται ότι κατά κανόνα δεν κάνει για προπονητής ο παίκτης που ήταν φίρμα, όπως πράγματι ο Μίτσελ. Και ακόμα δύσκολο να πετύχει σαν προπονητής ο παίκτης που έπαιζε μπροστά, ήταν επιθετικός, όπως ο Μιχάλης Γκονζάλες. Γιατί;

Ο παίκτης βεντέτα αντιμετωπίζει επιτιμητικά τους άλλους παίκτες. Αφ’υψηλού. Μία στις δέκα να μπορεί να επικοινωνήσει μαζύ τους όταν θα γίνει προπονητής. Ύστερα είναι και το άλλο.

Ο σέντερ-φορ δεν βλέπει το γήπεδο! Όπως το λέω. Μόνο την αντίπαλη εστία βλέπει. Αντίθετα, ο σέντερ-μπακ σ’όλο το παιχνίδι έχει ανοικτό τον ορίζοντα του γηπέδου, βλέπει τα πάντα. Διαβάζει το ματς, καταγράφει τακτικές του αντιπάλου, ιδιοσυγκρασία παικτών.

Θα μεταφέρω μία τεράστια κουβέντα που δεν γράφτηκε ποτέ. Ο Ντέμης Νικολαϊδης είχε πει κάποτε, όσο έπαιζε ακόμα, σ’έναν δημοσιογράφο: «Εγώ δεν ξέρω μπάλλα! Αν θες να ρωτήσεις κάτι, πήγαινε στον Μανωλά, αυτός ξέρει μπάλλα».

Πήρες χαμπάρι; Το ότι είναι καλός παίκτης, το ότι έχει προσόντα ένας κυνηγός, δεν σημαίνει ότι έχει σπουδάσει το ποδόσφαιρο όσο μπορεί ένας αμυντικός. Λέγαμε για τον προπονητή Μίτσελ Γκονζάλες. Και το τι μπορεί να κάνει ο Μαρινάκης.

Διαβάστε ακόμα:

Γιατί ο Μίτσελ δεν έπιασε τα κέρατα του ταύρου