ΑΙΝΤΡΑΧΤ-ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ Η, ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΟ-ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ;

Σ’αρέσει το ποδόσφαιρο, αλλά δεν πας γήπεδο. Προτιμάς τηλεόραση. Δεν είναι το ίδιο. Ο φυσικός χώρος για να παρακολουθήσεις, για να ζήσεις ένα ματς είναι η εξέδρα. Όχι η πολυθρόνα απέναντι στο κουτί.

Όπως το σινεμά, θέλει τη σκοτεινή αίθουσα. Άλλη η αίσθηση της ταινίας στον κινηματογράφο. Η εικόνα είναι μεγάλη, τεράστια και η δράση, η υπόθεση του έργου γίνεται πιο ζωντανή, πιο εισπρακτική συναισθηματικά.

Τέλος πάντων, σ’αρέσει η μπάλλα, επειδή σε χαλαρώνει το αντικείμενο το καταλαβαίνεις, δεν είναι π.χ. όπερα, ούτε μεταμοντέρνο θέατρο να ψάχνεσαι τι θέλει να σου πει. Τι βλέπεις σήμερα, σαν ποδοσφαιρόφιλος. Έτσι σε ρωτάω.

Πανθρακικό-Παναιτωλικό από Ελλάδα. Άιντραχτ Φραγκφούρτης-Ντόρτμουντ π.χ., Άρσεναλ-Τότεναμ, από Ευρώπη. Τι θα προτιμήσεις στην τηλεόραση;