ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΟΥΝΙΔΙ ΕΧΕΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΟΥ

Για να μη ξεχνιόμαστε. Και είμαι σίγουρος ότι οι ευπρεπείς παναθηναϊκοί δεν θέλουν να ξεχάσουν το «επεισόδιο» με τον Νταμπίζα. Και ασφαλώς πρώτα απ’όλους ο Αλαφούζος. Κι εγώ να ήμουν στη θέση του θα’θελα να βρω την άκρη. Πώς βρίσκεται η άκρη; Εύκολο.

Κατ’αρχάς ξεκινάς, ότι κάθε μπουνιά που πέφτει πληρώνεται. Δουλειά κάνουμε, δεν δουλεύουμε τζάμπα. Δεν υπάρχει περίπτωση π.χ. να σηκωθεί πανό στην κερκίδα που να μην πληρωθεί. Ξύλα, πανιά, μπογιές και οι μπογιατζήδες στις δύο αποθήκες του Γκύζη. Τα παιδιά με τα μακρυά μαλλιά από τα Εξάρχεια θέλουμε το μεροκάματό τους.

Μετά, λαμβάνεις υπόψιν ότι ούτε μία στο εκατομμύριο δεν την στήνει ο αγνός φίλαθλος στον Νταμπίζα, στον Βασσάρα και παλαιότερα με τα λοστάρια στον Σταθόπουλο της ΕΠΟ. Οι δουλειές είναι μιλημένες. Οπότε τι κάνεις, σαν Αλαφούζος, για να βρεις την άκρη στη φάση με τον Νταμπίζα, τον όποιον εσύ προσέλαβες και, σύμφωνα με την ανακοίνωσή σου, καταδικάζεις την άναδρη επίθεση στο Νο1 συνεργάτη του προπονητή σου. Εγώ θα σου πω.

Απευθύνεσαι στον Γούναρη. Τον αρχηγό της ΠΑΛΕΦΙΠ. Απ’εκεί θα βγει το φως. Επανέρχομαι.