Ο ΜΟΥΡΙΝΙΟ ΑΓΝΟΗΣΕ ΤΟΝ ΑΓΡΑΦΟ ΝΟΜΟ

Έβαλε, λέει, τα κλάματα ο Μουρίνιο, όταν η Μάντσεστερ πήρε αντικαταστάτη του Φέργκυουσον τον Νταίηβιντ Μόγιες. Το ξέρουμε; Δεν το ξέρουμε. Αυτό υποστηρίζει κάποιος που έγραψε βιβλίο για τον κοντοπούτανο Πορτογάλο. Ότι περίμενε πώς και πως να τον φωνάξουν από τη Μάντσεστερ και το τηλέφωνο δεν κτυπούσε.

Κάποια πράγματα δεν χρειάζεται να τα γνωρίζεις. Δεν περιμένεις να τα διαβάσεις. Τα αντιλαμβάνεσαι μόνος σου. Μετά την Ρεάλ είναι αυτονόητο ο special one να φιλοδοξούσε να πήγαινε στη Νο2 ομάδα της γης. Αυτή είναι η κατάληξη. Πρώτη η Ρεάλ, μιλάμε σε αναγνωρισιμότητα, όχι σε αξία ούτε σε δημοφιλία, και δεύτερη η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Όταν, λοιπόν, έκλεισε η πόρτα των μπέμπηδων ο Μουρίνιο «υποχρεώθηκε» να το ρισκάρει. Να επιστρέψει στην Τσέλσυ. Το λάθος. Αποδυτηριάκιας μιλάει.

Ο μεγάλος ποτέ δεν επιστρέφει. Ό,τι έκανε, έκανε. Όταν φύγεις από κάπου, έτσι ή, αλλοιώς, δεν ξαναγυρίζεις. Ποτέ. Για ποιο λόγο; Για να επιβεβαιώσεις την αξία σου. Για να κάνεις αυτό που δεν πρόλαβες να κάνει. Είπαμε.

Δεν επιστρέφεις. Δεν διακινδυνεύεις να συγκριθείς με τον ίδιο σου τον εαυτό. Ποτέ. Το αποφεύγεις.

Έκανε μαλακία ο Μουρίνιο που επέστρεψε στην Τσέλσυ. Ακαδημαϊκά μιλάμε. Ακόμα κι αν μ’αυτόν η Τσέλσυ γίνει καλύτερη, ο Πορτογάλος παρενέβη τον άγραφο νόμο των επιτυχημένων. Δεν επιστρέφουν ποτέ.