ΖΟΡΟ ΚΑΙ ΡΟΜΠΕΝ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ Ο ΚΟΥΓΙΑΣ

Δώσε μου την εξήγηση. Βρώμικο ποδόσφαιρο. Ένας ο ευνοημένος, πολλοί ο αδικημένοι. Η εγκληματική οργάνωση ανεβάζει και κατεβάζει ομάδες. Αυτή, δηλαδή, αποφασίζει ποια θα υποβιβαστεί, ποια θα παραμείνει στην κατηγορία, ποια θα ανέβει. Μάλιστα.

Μια ζωή τα ακούμε. Δώσε μου την εξήγηση, λοιπόν. Για ποιο πράμα μου μιλάς; Για το ότι ο μοναδικός που κάνει καταγγελίες, συγκεκριμένες και στρέφεται σε επώνυμους, είναι ένας. Κανείς άλλος. Ο Αλέξης Κούγιας.

Πώς ερμηνεύεται αυτό το φαινόμενο. Όλα όσα έχει πει ο Αλαφούζος από τότε που μπήκε στο παιχνίδι, εδώ και ενάμισυ χρόνο περίπου, δεν μετράνε. Αέρα πατέρα. Δεν παίζει με ονόματα παραγόντων και ομάδων, όπως ο δικηγόρος.

Ξανά μανά ρωτάω. Στο γήπεδο των αποκαλύψεων σαν Ζορό και Ρομπέν των Δασών, πιο σωστά σαν Δον Κιχώτης, στέκεται μονίμως ο Αλέξης Κούγιας στην σέντρα. Μόνος του. Χωρίς σύμμαχο. Χωρίς αβανταδόρους. Οι δημοσιογράφοι δεν ακολουθούν. Σε απόσταση οι πολιτικοί, επίσης. Το ίδιο και οι δικαστές.

Έχεις απάντηση; Γιατί να’ναι μόνος ο Κούγιας; Κάτι λέει αυτό. Τι;