ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΕΙΝΑΙ Μ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Έγινες παοκτσής; Θα πεθάνεις παοκτσής. Έτυχε να κολλήσεις στον Ολυμπιακό; Μια ζωή θα ‘σαι γάβρος. Την βρίσκεις με τον Παναθηναϊκό; Αυτή είναι η καλύτερη ομάδα. Έτσι πάει. Μοναδική αγάπη η ΑΕΚ για τον αεκτζή. Ο Άρης για τον αρειανό. Ο Πανιώνιος για τον πανιώνιο.

Γιατί ο οπαδός δεν αλλάζει ομάδα; Τον απογοητεύει, τίποτα αυτός. Η ομαδάρα  είναι τσίρκουλο, δεν καταλαβαίνει ο οπαδός. Υποφέρει, βλέπει ότι δύσκολα η ομάδα θα γίνει όπως την θέλει, εκεί αυτός. Δεν την βγάζει από την καρδιά του την αγαπημένη του ομάδα.

Η επιλογή κόμματος, ακόμα κι αν προέκυψε με κριτήρια παραδοσιακά, με δήθεν ταύτιση ιδεολογικού χαρακτήρα, πιθανότατα πάει περίπατο. Γιατί; Μιλάει το προσωπικό συμφέρον. Η αγωνία του αύριο. Ο ψηφοφόρος θα το ρίξει στην κάλπη ανάλογα τις περιστάσεις.

Στο ποδόσφαιρο το έργο έχει ατελείωτο ρομαντισμό. Η σχέση του οπαδού με την ομάδα είναι ολότελα συναισθηματική. Θρησκευτικής υπόστασης. Γιατί;

Ακόμα και αν η ομάδα είναι κατώτερη των απαιτήσεων του οπαδού, ο δεσμός μαζύ της είναι δια βίου. Γιατί; Η απάντηση, θαρρώ, βρίσκεται στο ότι πρόκειται για αυστηρά προσωπικό ζήτημα. Η ομάδα είναι ένα δικό του «φάντασμα», μόνο δικό του. Άσχετο ότι την ίδια ομάδα την ακολουθούν κι άλλοι.

Αν ρωτήσεις οπαδό γιατί είναι μ’ αυτήν την ομάδα, θα σου δώσει την ίδια απάντηση που θα εισπράξεις από οπαδό δέκα άλλων ομάδων.

Τι θα πει «Γιατί είναι μ’αυτήν ή, άλλη ομάδα;» Γιατί, έτσι! Δεν χρειάζεται κανείς να πει το «Γιατί» θα εκτεθεί. Είναι με την δική του ομάδα γιατί έτσι. Γιατί μ’ αυτήν έχει αναπτύξει μια ψυχική, μια πνευματική επικοινωνία και καλύπτει μια χαρά το κενό. Ποιο κενό; Αυτό που κουβαλάει ο κάθε άνθρωπος.