ΣΥΜΜΟΡΙΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ, ΟΧΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

Δεν είναι υπερβολή, ούτε αποτελεί μύθο να ισχυρισθεί κανείς ότι ποτέ άλλοτε σε τουρνουά διεθνές εμφανίστηκε τόσο καλοδουλεμένο σύνολο, όπως η εθνική Ελλάδος του 2004. Πέρα από τα μικρά της κυβικά ήταν μία ομάδα ένας άνθρωπος.

Όλα έγιναν στο δρόμο, τίποτα δεν σχεδιάστηκε από την αρχή. Άγνωστα, άλλωστε, στην Ελλάδα αυτά που λέγονται πρόγραμμα, οργάνωση και ορθολογικό κτίσιμο ομάδας. Οι αράδες αφιερωμένες σεμνά στην αλήθεια της τρακατρούκας που χαρακτηρίζει την απίθανη επιτυχία της ελληνικής ομάδας να κατακτήσει την κούπα στο Ευρώ 2004. Με το σπαθί της. Χωρίς εύνοιες, χωρίς λοβιτούρες. Αφού κέρδισε ομάδες με μεγαλύτερο ειδικό βάρος. Συνέβη σα σήμερα 4 Ιουλίου.

Με συντριβή 5-1 από την Φινλανδία ξεκίνησε στον πάγκο ο προπονητής Όθων Ρεχάγκελ και αμέσως ο Γερμανός μπήκε στο νόημα. Η Ελλάδα δεν είναι Γερμανία. Δεν μπορεί να κυττάει στα μάτια τον αντίπαλο. Ό,τι καλύτερο πετύχει θα το κάνει με παρτιζάνικο ποδόσφαιρο. Στο στυλ του αντάρτικου πόλης.

Έτσι κι έγινε. Με σκέψη αμυντική και διάταξη απόλυτης αλληλοκάλυψης η ελληνική ομάδα δεν επέτρεπε να αναπτυχθεί ο αντίπαλος. Επιδίωξη το μηδέν στην άμυνα και στα κλεφτά, στα πειρατικά αν βρεθούν μπόσικοι οι άλλοι να τους χώσει ένα γκολ.

Εκείνη η συμμορία του 2002-04 δεν εκπροσωπεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, ούτε τον Έλληνα ποδοσφαιριστή, ούτε την εθνική ομάδα. Ήταν ένα μοναδικό δημιούργημα, ένα προϊόν τυφλής υποταγής 10-12 ποδοσφαιριστών στον προπονητή τους, ο οποίος όσα χρόνια έμεινε στην Ελλάδα εμπιστευόταν τους ίδιους διεθνείς. Τους ίδιους συμμορίτες του. Μόνον αν κάποιος κρεμούσε τα παπούτσια του έχανε τη θέση του από την εθνική ομάδα.

Διαβάστε ακόμα:

Ξεχασμένοι κι οι δυο, ξεχασμένο και το 2004