ΣΤΗΝ ΛΕΩΦΟΡΟ ΕΝΑ ΑΛΛΟ «ΔΩΡΟ» ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ

Τι μου θύμισε η φάβα-γκολ που έφαγε η Σλοβακία. Ήταν 1955 με 1956, γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας, κύπελλο Πάσχα ή, Χριστουγέννων. Τα χρόνια εκείνα οι τρεις του τέως ΠΟΚ, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ για να κονομήσουν έστηναν το τουρνουά Πάσχα και το τουρνουά Χριστουγέννων και έπαιζαν μεταξύ τους, με τη συμμετοχή μιας ξένης ομάδας.

Γίνεται η σέντρα, μιλάμε τα πρώτα δευτερόλεπτα του παιχνιδιού, η μπάλλα φθάνει στην γραμμή του αράουτ, στα πόδια του Ανδρέα Σταματιάδη που κάνει ανενόχλητος μία κατεβασιά και σουτάρει από πλάγια θέση, από απόσταση 35μ. περίπου. Η μπάλλα φθάνει δεν φθάνει, τόσο ψόφιο ήταν το σουτ, μέχρι τον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού.

Αξέχαστη στιγμή. Ο Βουτσαράς (φωτό απο αγώνα Παναθηναϊκός- ΠΑΟΚ) εντελώς ανενόχλητος, λυγίζει τα γόνατα, και σε θέση ημικάθισμα, περιμένει να του έρθει η μπάλλα. Δεν έχει ξαναγίνει. Η μπάλλα πέρασε μέσα από τα πόδια, τα χέρια και τον κώλο του τερματοφύλακα.

Δεν επιτρέπεται να αναφέρω τούτη τη φάση χωρίς να προσθέσω την αντίδραση του σέντερ-μπακ του Παναθηναϊκού Κώστα Λινοξυλάκη. Το μεγαλείο! Σα να μην έγινε η γκάφα του αιώνα από τον συμπαίκτη του. Ούτε τα δήθεν συναδελφικά θεατρικά τύπου για την εξέδρα Δεν πειράζει, κτυπήματα στην πλάτη. Τίποτα.

Με την αντίδρασή του, με τη μη αντίδρασή του ο Λινοξυλάκης, με τον πιο αρχοντικό τρόπο, «είπε» στην εξέδρα ότι το γκολ δεν μπήκε, ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα που ο αντίπαλος προηγήθηκε 1-0 στο πρώτο κιόλας λεπτό.

Για την Ιστορία: ο Παναθηναϊκός κέρδισε 3-1.