ΜΕ ΤΙΓΡΗ ΤΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ ΧΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΥΠΟΝΟΜΟ ΤΟΥΣ

Να τον «δικαιολογούμε» από μια άποψη τον κάθε παραμύθη υποψήφιο πρωθυπουργό που υποχρεώνεται να σαλιαρίζει ψέματα, προκειμένου να κερδίσει τις εκλογές. Έτσι τον θέλει η κοινωνία. Να σουτάρει υποσχέσεις εν γνώσει, πλήρη και συνειδητή, ότι αυτές δεν υλοποιούνται με τίποτα.

Ο κόσμος δεν αντέχει την αλήθεια. Δεν τη θέλει, δεν τη μπορεί. Το μπαλαμούτι τον φτιάχνει. Θα βοηθούσε αληθινά, όμως, θα ζούσαμε σε μια άλλη Ελλάδα αν ο Τσίπρας π.χ. σήμερα, ο Σαμαράς χθες, ο Παπανδρέου προχθές έκαναν προεκλογικά την υπέρβαση, δηλαδή παρουσίαζαν τα πράγματα όπως είναι. Υπεύθυνα. Αξιόπιστα.

Ο Μελισσανίδης που δεν είναι πολιτικός, που δεν ψάχνει ψήφους, είναι μέγεθος υπολογίσιμο. Σε συνδυασμό με το τεράστιο εκτόπισμα της ΑΕΚ, συνθέτουν υλικό πυρηνικού πολέμου.
Το πιο εύκολο, με την προσωπική του δυναμική και τη βαρύτητα της ΑΕΚ, να κυνηγήσει ο Μελισσανίδης τις ποδοσφαιρικές διακρίσεις από τα γνωστά μονοπάτια. Μέσω της πεπατημένης λεωφόρου.

Το δύσκολο, αυτό που δεν έχει γίνει ποτέ, αυτό που ταιριάζει και στην ιδιοσυγκρασία του Μελισσανίδη, πολύ περισσότερο μετά την εμπλοκή του στον ΟΠΑΠ, είναι να σηκώσει μπόϊ στον παραγκισμό του εγχώριου ποδοσφαίρου. Και να επιβάλλει κώδικες ηθικής, αλλά και να καλλιεργήσει συνθήκες εμπορικής εκμετάλλευσης του ποδοσφαίρου.

Με Μελισσανίδη παρόντα είναι αδύνατον να κυκλοφορεί στην πιάτσα έστω κι ένας ποντικός. Δεν θα υπάρχει υπόνομος να σταθεί.