ΓΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ
Εμένα με λένε Αποδυτηριάκια και παππούς μου είναι ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο. Αυτός, γνωστός σαν Πελέ, με μεγάλωσε, όπως ο ποδοσφαιρικός μου πατέρας είναι ο Αρμάντο Ντιέγκο Μαραντόνα. Με βάση, λοιπόν, την ποδοσφαιρική μου ανατροφή, κύριε μπάμια, θα σου μιλήσω για το αποψινό παιχνίδι του Ολυμπιακού εν Παρισίοις. Λοιπόν.
Βεβαίως και είναι μπάμιες και σέλινα και καρότα όσοι ασχολούνται με κάποιες δήθεν ρεαλιστικές προσεγγίσεις. Ότι αν πάρει «Χ» ο Ολυμπιακός, αν χάσει θα πρέπει το άλλο ματς του ομίλου ανάμεσα στη Μπενφίκα και την Αντερλεχτ να έρθει έτσι, ενώ αν έρθει αλλοιώς κ.λ.π. κ.λ.π. Και ότι αυτή είναι η προϊστορία του Ολυμπιακού με γαλλικές ομάδες, ότι ο συγκεκριμένος διαιτητής τα δίνει τα αποτελέσματα στις γαλλικές ομάδες.
Όλα αυτά είναι μπούρδες. Ελληνικές μπούρδες. Βαλκανικοί κομπλεξικοί. Δεν έχουν καταλάβει οι παπαρόπουλοι ότι ο αληθινός ρεαλισμός είναι ο απόλυτος ρομαντισμός. Περί του αγώνα με την σεΐχικη ομάδα της γαλλικής πρωτεύουσας θα σου μιλήσει ο αποδυτηριάκιας απολύτως ρομαντικά επειδή τυγχάνει να είμαι της ρεαλιστικής σχολής του ποδοσφαίρου. Έχουμε και λέμε, λοιπόν.
Στόχος του Ολυμπιακού δεν είναι η νίκη. Ούτε η πρόκριση. Αφελής είναι αυτός που θα πει ότι μετράει ό,τι γράφει η Ιστορία. Μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη επί της ανώτερης Παρί Σαιν Ζερμαίν (στη φωτό Μίτσελ και Φουστέρ από τη συνέντευξη Τύπου). Μια θριαμβευτική πρόκριση στο τσάμπιονς ληγκ. Όχι, κύριε.
Δεν έχει καμμία αξία τι γράφει η Ιστορία. Αυτά είναι για τους αρρώστους. Για να επικαλούνται κάποιες μεμονωμένες επιτυχίες του παρελθόντος και πάνω σ’ αυτές να μας φτύνουν τις νοσηρές τους φαντασιώσεις.
Στόχος υπέρτατος του Ολυμπιακού αξίζει να ‘ναι να παίξει μπάλλα. Να τον χαρούμε, να τον απολαύσουμε να παίξει ποδόσφαιρο μαχητικότητας και θεαματικότητας. Να είναι ανταγωνιστικός κι ας χάσει.
Αυτή είναι η γοητεία της μπάλλας. Να σε κερδίσει μια ομάδα και να σου καρφώσει στη μνήμη σου τον τρόπο που θα αγωνιστεί. Αυτή είναι η αλήθεια του στόχου, απόψε. Θα τον πιάσει αυτόν τον στόχο ο Ολυμπιακός;