ΟΙ ΕΛΕΕΙΝΕΣ ΦΑΤΣΕΣ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ

Γιατί παίζεις στοίχημα; Αν λες για να κερδίσω, για τι άλλο, τότε θα σου πω ότι δεν ξέρεις τι κάνεις. Άσε ότι ισχύει το πιο βαρύ. Ότι δεν ξέρεις ποιος είσαι. Μιλάμε πολύ σοβαρά. Τζογαδόρικα μιλάμε.

Επειδή, λοιπόν, δεν το ξέρεις εσύ γιατί παίζεις, θα στο πει ο αποδυτηριάκιας. Σε προκαλεί το άγνωστο του παιχνιδιού. Δεν γνωρίζεις τι πρόκειται να συμβεί. Δεν μπορεί να το γνωρίζεις, δηλαδή. Αυτό είναι το ένα.

Αφήνουμε τη μαγεία του παιχνιδιού και πάμε στο άλλο. Παίζεις για να κοντράρεις. Όπως στο λέω. Να έρθεις στην κόντρα με τον εαυτό σου, με τον μπουκ, με την ομάδα που δεν ποντάρεις σ ’αυτήν.

Αυτή είναι η φτιάξη σου η ανθρώπινη. Έτσι είσαι φτιαγμένος, να θέλεις αντίπαλο. Κάποιον απέναντί σου. Με την ευκαιρία. Γιατί κάποιος γίνεται οπαδός; Όχι, βέβαια, επειδή αγαπάει την ομάδα του. Έλα! Μην ακούω κουταμάρες. Αυτά δεν περνάνε στον αποδυτηριάκια.

Ακουμπάει ο άλλος σε μία ομάδα για να βγάλει μέσω αυτής την αντιπαλότητά του απέναντι σε μία άλλη ομάδα, στη διαιτησία, στο κατεστημένο, στο κράτος, οπουδήποτε.

Κόψε φάτσες. Θαρρείς ότι αυτές οι ελεεινές φάτσες, γάβρων και βάζελων, αεκτζήδων και παοκτσήδων ότι είναι ψυχές ρομαντικές, ικανές να αγαπήσουν; Ούτε την ομάδα τους αγαπούν. Γιατί το λες αυτό, αποδυτηριάκια;

Δεν κατάλαβα. Τι έχει η ομαδάρα τους για να την αγαπήσουν. Για να τους κερδίσει συναισθηματικά. Είπαμε. Κάποιοι δεν είναι ικανοί να αγαπήσουν ούτε το ποδόσφαιρο, ούτε την ομάδα τους. Γίνονται οπαδοί διότι έχουν την εσώτερη ανάγκη να βρίζουν, να ασχημονούν, να ικανοποιούν το δηλητήριο της αντιπαλότητας που κυκλοφορεί στα υγρά τους.

Επανέρχομαι. Παίζεις τζόγο και για να μάθεις τον εαυτό σου. Να τον γνωρίσεις ποιος είναι. Ναι, πάνω στο παιχνίδι δεν μπορεί να κρυφτεί το αληθινό σου Εγώ, αρκεί εσύ να αντέχεις να το αντικρύσεις κατάφατσα. Τα ξαναλέμε.

Διαβάστε ακόμα:

Σωστή πρόβλεψη και σωστό προβάδισμα