Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ

Τα χειρώτερα έχει να λέει από τη ζωή του στην Ελλάδα ο Εβαλντ Λίνεν. Δεν είναι ο μόνος ξένος που μας γνώρισε και σχημάτισε της πιο άσχημες εντυπώσεις για τους Έλληνες. Όχι για την Ελλάδα. Μην το μπερδεύουμε αυτό.

Κάτι έχει αυτός ο τόπος. Κάτι που μαγεύει τους ξένους. Κάτι που στην πατρίδα τους δεν τους πιάνει. Ενώ στην Ελλάδα τούς μαγεύει. Τους ακούς να μιλάνε για την Ελλάδα κι εσύ ο λογικός απορείς.

Αυτές οι βρώμικες, οι κακοφτιαγμένες, οι αντιανθρώπινες πόλεις της Ελλάδος. Τι διάολο τις βρίσκουν του γούστου τους. Δεν χρειάζεται να σου πουν. Ίσως ούτε οι ίδιοι οι ξένοι γνωρίζουν. «Μ’ αρέσει η Ελλάδα» σου λέει. Περίεργο.

Είσαι στο αεροπλάνο πριν προσγειωθείς σε μια πόλη της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Ιρλανδίας, της Σουηδίας. Απολαμβάνεις το θέαμα της πόλης. Δρόμοι κεντρικοί, πλατείες, γήπεδα με τους χώρους τους κατάλληλους ολόγυρα, νοσοκομεία, σχολεία το ίδιο.

Είσαι πάνω από την Αθήνα. Το αίσχος. Η φρίκη. Πατσαβουριστάν σκέτο. Σού έρχεται εμετός.

Λέγαμε για τον Λίνεν, που δούλεψε σε Πανιώνιο, Ολυμπιακό, ΑΕΚ. Είπαμε. Δεν είναι ο πρώτος. Και δεν θα είναι ο τελευταίος επαγγελματίας, του ποδοσφαίρου κι όχι, που γνώρισε τη φάρα των Ελλήνων.

Κορίτσια, αποδυτηριάκιας μιλάει. Έξω μας έχουν στη ξευτύλα. Λαμόγια, σου λένε, είναι οι Έλληνες. Ασυνεπείς. Απροσάρμοστοι. Απατεώνες. Θα σε ρίξουν αν κάνεις δουλειά μαζύ τους. Άλλα σου λένε, άλλα κάνουν. Και τους κυνηγάς για να πάρεις τα λεφτά σου.