ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΨΩΝΕΤΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Κίνδυνος, λέει, να κοπούν κι άλλο οι οικονομικές επιχορηγήσεις στις αθλητικές ομοσπονδίες. Έχουν ήδη πετσοκοφτεί, κάθε χρόνο εδώ και τέσσερα χρόνια πέφτει μαχαίρι στα κρατικά λεφτά που δίνονται στον αθλητισμό, και για το 2014 θα μιλήσει το τσεκούρι. Μπαλτάς κανονικός. Μέχρι 50% μείωση. Πού είναι το περίεργο;

Δεν υπάρχουν λεφτά. Και τι θα γίνει το μπάσκετ και το βόλεϋ. Το κολύμπι και το πόλο. Η πάλη και η πυγμαχία. Η απάντηση είναι μία. Δεν υπάρχουν λεφτά.

Να σου πω το φοβερό. Κι αυτά τα λεφτά που θα δοθούν, όσα δοθούν, δεν είναι για τον αθλητισμό. Αλλά; Για τον παραθλητισμό. Για τους υπαλλήλους των ομοσπονδιών. Για τα διάφορα τρέχοντα έξοδα των ομοσπονδιών. Όχι, δηλαδή, για λεφτά που θα πάνε κατ’ ευθείαν στον αθλητισμό, δηλαδή στους αθλητές, στους πρωταθλητές.

Είπαμε. Δεν υπάρχουν λεφτά. Πώς να σου δώσει λεφτά το κράτος όταν δεν έχει; Όταν το ίδιο το κράτος κάνει περικοπές στους δημοσίους υπαλλήλους, όταν κλέβει τις συντάξεις, δηλαδή λεφτά που δεν ανήκουν στο κράτος. Και θα τα δώσει στο χάντμπωλ π.χ. και στο πιγκ-πογκ. Παράλογο.

Δεν υπάρχουν λεφτά. Κι εδώ είμαστε για το τι θα γίνει μετά από δυο-τρία χρόνια, το πολύ. Ο αθλητισμός θα εξελιχθεί σε καθαρά ιδιωτική υπόθεση. Και να μην έχει την απαίτηση το κράτος σε μία διεθνή επιτυχία να σηκώνεται η ελληνική σημαία. Σκοτίστηκε.