ΕΝΑΣ ΣΤΙΧΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Αποσύρεται η χούντα τον Ιούλιο του 1974 και επανέρχεται η δημοκρατία. Δεν κάνω πλάκα. Είναι, βέβαια πολύ αστείο να το λες ότι τόσο εύκολα, σα να παρκάρεις και να ξεπαρκάρεις ένα γιωταχί, φεύγει μία χούντα και έρχεται κάτι άλλο που το λένε δημοκρατία. Κι όμως, έτσι έγινε. Όλα έγιναν σε μία νύχτα.

Λοιπόν. Ένας γάβρος δικηγόρος, ο καλοκάγαθος Πάνος Στασινόπουλος, με το σπρώξιμο του Γιώργου Ανδριανόπουλου, γίνεται ο πρώτος μεταχουντικός Γενικός Γραμματεύς Αθλητισμού. Και κάθε μέρα, επειδή υποτίθεται παίζανε τα θέματα, ο ευτραφής και πάντα χαμογελαστός Στασινόπουλος τα έλεγε με τους δημοσιογράφους.

Αυτή η ιστορία κράτησε χρόνια. Μέχρι που τους πήρανε πρέφα και οι καθαρίστριες της ΓΓΑ ότι ο εκάστοτε ΓΓΑ αλλά και ο υφυπουργός αθλητισμού είναι μία φαιδρή ιστορία. Μόνο για να λέει. Λόγια, λόγια, λόγια. Τίποτα άλλο από μπλα, μπλα, μπλα.

Ναι, αλλά ο υφυπουργός, ο εκάστοτε του αθλητισμού, πρέπει κάτι να λέει. Διαφορετικά δεν υπάρχει, είναι σα να μην υπάρχει.

Όχι θα έχανε την ευκαιρία ο έτσι να μην πει την πιο πολυμεταχειρισμένη κουβέντα. Η ευκαιρία ήταν τα έκτροπα στο Αιγάλεω, στο ματσάκι με την ΑΕΚ. Και ο έτσι, ο κάποιος Ανδριανός, υφυπουργός αθλητισμού, έβγαλε από το συρτάρι την κασέτα: «Καμμία ανοχή στη βία».

Α, είπε και το άλλο. Ότι «η βία δεν έχει θέση μέσα και έξω από τα γήπεδα». Και μ’ αυτές τις φράσεις ο άνθρωπος έβγαλε το μεροκάματο και κέρδισε 27 φωτογραφίες στα site. «Η βία δεν έχει θέση...», όμως αυτός έχει θέση στην κυβέρνηση.

Καταδικασμένοι είμαστε.